Czarny model
Jaki jest model Blacka?
Model Blacka, czasami nazywany Black-76, jest dostosowaniem jego wcześniejszego i bardziej znanego modelu wyceny opcji Black-Scholes . W przeciwieństwie do wcześniejszego modelu, poprawiony model jest przydatny do wyceny opcji na kontrakty terminowe. Model Blacka został również wykorzystany przy stosowaniu kredytów o zmiennym oprocentowaniu z ograniczonym limitem i jest również stosowany do wyceny wielu innych instrumentów pochodnych.
Jak działa model Blacka
W 1976 r. amerykański ekonomista Fischer Black, jeden ze współtwórców wraz z Myronem Scholesem i Robertem Mertonem modelu wyceny opcji Blacka-Scholesa (wprowadzonego w 1973 r.), zademonstrował, jak można zmodyfikować model Blacka-Scholesa w celu wyceniać europejskie opcje kupna lub sprzedaży na kontrakty terminowe. Swoją teorię przedstawił w pracy naukowej zatytułowanej „The Pricing of Commodity Contracts”. Z tego powodu model Blacka jest również określany jako model Black-76.
Celem Blacka podczas pisania artykułu było polepszenie obecnego zrozumienia opcji na towary i ich wyceny oraz wprowadzenie modelu, który mógłby zostać wykorzystany do modelowania cen. Istniejące w tym czasie modele, w tym modele Blacka-Scholesa i Mertona,. nie były w stanie rozwiązać tego problemu. W swoim modelu z 1976 roku Black opisuje cenę towaru w kontraktach terminowych futures jako „cenę, po której możemy go kupić lub sprzedać w określonym czasie w przyszłości bez wydawania żadnych pieniędzy teraz”. Postulował również, że łączne odsetki długie w każdym kontrakcie towarowym muszą być równe łącznemu odsetkowi krótkiemu.
Model Blacka można również zastosować do innych instrumentów finansowych zwykle używanych przez instytucje finansowe, takie jak globalne banki, fundusze inwestycyjne i fundusze hedgingowe: mianowicie instrumenty pochodne na stopy procentowe,. limity i dolne poziomy (które mają na celu zapewnienie ochrony przed dużymi wahaniami stóp procentowych),. a także opcje na obligacje i swapcje (instrumenty finansowe, które łączą swap stopy procentowej i opcję, można je wykorzystać do zabezpieczenia przed ryzykiem stopy procentowej i zachowania elastyczności finansowania).
Czarny 76 Założenia modelu
Model Blacka 76 przyjmuje kilka założeń, w tym, że przyszłe ceny mają rozkład logarytmiczny i że oczekiwana zmiana ceny kontraktów terminowych wynosi zero. Jedną z kluczowych różnic między jego modelem z 1976 r. a modelem Blacka-Scholesa (który zakłada znaną stopę procentową wolną od ryzyka, opcje, które można zrealizować tylko w terminie zapadalności, brak prowizji i stałą zmienność), jest to, że jego poprawiony model wykorzystuje ceny terminowe do modelowania wartości opcji futures w terminie zapadalności w porównaniu z cenami spot stosowanymi przez Blacka-Scholesa. Zakłada również, że zmienność zależy od czasu, a nie jest stała.
##Przegląd najważniejszych wydarzeń
Podobnie jak inne modele finansowe, Black 76 opiera się na kilku założeniach, takich jak logarytmiczny rozkład cen i zerowe koszty handlowe - niektóre z nich są bardziej realistyczne niż inne.
Model został opracowany przez Fischer Black poprzez rozwinięcie wcześniejszej i bardziej znanej formuły wyceny opcji Black-Scholes-Merton.
Model Blacka, znany również jako model Black 76, to wszechstronny model wyceny instrumentów pochodnych do wyceny aktywów, takich jak opcje na kontrakty futures i dłużne papiery wartościowe o zmiennej stopie ograniczenia.
