Toksyczny dług
Co to jest toksyczny dług?
Toksyczny dług odnosi się do pożyczek i innych rodzajów długów, które mają małą szansę na spłatę z odsetkami. Toksyczny dług jest toksyczny dla osoby lub instytucji, która pożyczyła pieniądze i powinna otrzymywać płatności wraz z odsetkami. Toksyczny dług ma na ogół jedno z następujących kryteriów:
Stawki niewypłacalności dla danego rodzaju długu są dwucyfrowe
Nagromadziło się więcej długu niż może wygodnie spłacić dłużnik
Oprocentowanie zobowiązania podlega uznaniowym zmianom
Każdy dług może być potencjalnie uznany za toksyczny, jeśli szkodzi sytuacji finansowej posiadacza.
Likwidacja toksycznego długu
Jeśli toksyczny dług został poddany sekurytyzacji,. ryzyko niewykonania zobowiązania jest przenoszone wraz z tworzonym aktywem wraz ze spłatą kapitału lub odsetek od długu, co skutkuje toksycznym aktywem. Sam dług nie jest złą inwestycją, zwłaszcza jeśli jesteś pożyczkodawcą, a pożyczkobiorca dokonuje płatności. Inwestycje dłużne, takie jak obligacje, są zasadniczo tym samym, co pożyczka bankowa. Jeśli spłaty tych długów przestaną napływać lub oczekuje się ich zaprzestania, dług staje się długiem toksycznym.
Historyczne koszty toksycznych dłużnych papierów wartościowych są wyższe niż aktualna cena rynkowa, więc kończy się to ogólną stratą dla pożyczkodawcy lub inwestora. Często może to wynikać z nieuzasadnionych wysokich ratingów kredytowych,. co oznacza, że ryzyko niewykonania zobowiązania z tytułu zabezpieczenia jest znacznie niższe niż wynikałoby to z analizy fundamentalnej dłużnika. Obligacje śmieciowe nie są klasyfikowane jako dług toksyczny w momencie zakupu, ponieważ nabywca jest świadomy ryzyka związanego z tymi papierami wartościowymi.
Toksyczny kryzys zadłużenia pofinansowego
Toksyczny dług nabrał innego niuansu w wyniku globalnego kryzysu finansowego z 2008 r. i roli, jaką odegrały w nim kredyty hipoteczne i agencje ratingowe. Banki udzielały pożyczek osobom, które chciały mieć dom, a następnie przepakowywały je na papiery wartościowe, aby sprzedać je inwestorom. W pewnym momencie chciwość i luźny nadzór połączyły się do punktu, w którym udzielano złych pożyczek – tak jak w przypadku pożyczek NINJA – i pakowano je w papiery wartościowe, które otrzymały wyższą ocenę, niż na to zasługiwały.
W miarę jak te sekurytyzowane toksyczne długi przebijały się przez system finansowy, stanowiąc podstawę kolejnych produktów pochodnych i stanowiąc zabezpieczenie dla innych działań, fundamenty całego systemu gniły, mimo że pozornie wciąż się rozwijał. Toksyczny dług i stworzone z nich toksyczne aktywa były jednym z głównych czynników globalnego kryzysu finansowego.
Zasoby toksyczne
Z pojęciem toksycznego długu wiąże się toksyczne aktywa. Aktywa toksyczne to inwestycje, które są trudne lub niemożliwe do sprzedania za wszelką cenę, ponieważ popyt na nie załamał się. Nie ma chętnych nabywców toksycznych aktywów, ponieważ są one powszechnie postrzegane jako gwarantowany sposób na utratę pieniędzy.
Termin „toksyczny aktywa” został ukuty podczas kryzysu finansowego w 2008 r., aby opisać załamanie rynku papierów wartościowych zabezpieczonych hipoteką, zabezpieczonych zobowiązań dłużnych (CDO) i swapów ryzyka kredytowego (CDS). Ogromne ilości tych aktywów znajdowały się w księgach różnych instytucji finansowych. Kiedy stały się niemożliwe do sprzedaży, toksyczne aktywa stały się realnym zagrożeniem dla wypłacalności banków i instytucji, które były ich właścicielami.
##Przegląd najważniejszych wydarzeń
Dług toksyczny odnosi się do długów, których spłata w całości lub w części jest mało prawdopodobna, a zatem istnieje wysokie ryzyko niewywiązania się z płatności.
Podczas kryzysu finansowego w 2008 r. wiele nieściągalnych długów zostało umieszczonych w papierach wartościowych zabezpieczonych aktywami, które stały się znane jako aktywa toksyczne, które były trudne do zbycia i wysoce niepłynne.
Pożyczki te są toksyczne dla pożyczkodawcy, ponieważ szanse na odzyskanie środków są niewielkie i prawdopodobnie będą musiały zostać odpisane jako strata.
