Terlalu besar untuk gagal
Apakah yang Terlalu Besar untuk Gagal?
"Terlalu besar untuk gagal" menerangkan sektor perniagaan atau perniagaan yang dianggap begitu sebati dalam sistem kewangan atau ekonomi sehingga kegagalannya akan membawa bencana kepada ekonomi. Oleh itu, kerajaan akan mempertimbangkan untuk menyelamatkan perniagaan atau bahkan keseluruhan sektor—seperti bank Wall Street atau pembuat kereta AS—untuk mengelakkan bencana ekonomi.
Institusi Kewangan 'Terlalu Besar untuk Gagal'
Mungkin contoh terbaru yang paling jelas tentang "terlalu besar untuk gagal" ialah penyelamatan bank Wall Street dan institusi kewangan lain semasa krisis kewangan global. Berikutan kejatuhan Lehman Brothers,. Kongres meluluskan Akta Penstabilan Ekonomi Kecemasan (EESA) pada Oktober 2008. Ia termasuk Program Bantuan Aset Bermasalah (TARP) $700 bilion , yang memberi kuasa kepada kerajaan AS untuk membeli aset yang bermasalah untuk menstabilkan sistem kewangan.
Ini akhirnya bermakna bahawa kerajaan telah menyelamatkan bank-bank besar dan syarikat insurans kerana mereka "terlalu besar untuk gagal," bermakna kegagalan mereka boleh membawa kepada keruntuhan sistem kewangan dan ekonomi. Mereka kemudiannya menghadapi peraturan tambahan di bawah Akta Pembaharuan dan Perlindungan Pengguna Dodd-Frank Wall Street 2010.
Latar Belakang Pembaharuan Bank
Berikutan beribu-ribu kegagalan bank pada tahun 1920-an dan awal 1930-an, Federal Deposit Insurance Corp. (FDIC) diwujudkan untuk memantau bank dan menginsuranskan deposit pelanggan, memberikan keyakinan rakyat Amerika bahawa wang mereka akan selamat di bank. FDIC kini menginsuranskan akaun individu dalam bank ahli sehingga $250,000 bagi setiap pendeposit.
Awal abad ke-21 memberikan cabaran baharu dalam mengawal selia bank, yang telah membangunkan produk kewangan dan model risiko yang tidak dapat dibayangkan pada tahun 1930-an. Krisis kewangan 2007–2008 mendedahkan risiko.
"Terlalu besar untuk gagal" menjadi ungkapan biasa semasa krisis kewangan 2007–2008, yang membawa kepada pembaharuan sektor kewangan di Amerika Syarikat dan di seluruh dunia.
##Akta Dodd-Frank
Lulus pada 2010, Dodd-Frank telah dicipta untuk membantu mengelakkan keperluan untuk sebarang penyelamatan sistem kewangan pada masa hadapan. Antara banyak peruntukannya ialah peraturan baharu mengenai keperluan modal, perdagangan proprietari dan pinjaman pengguna. Dodd-Frank juga mengenakan keperluan yang lebih tinggi untuk bank yang dilabel secara kolektif sebagai institusi kewangan penting secara sistemik (SIFI).
Pembaharuan Perbankan Global
Krisis kewangan 2007–2008 menjejaskan bank di seluruh dunia. Pengawal selia global juga melaksanakan pembaharuan, dengan majoriti peraturan baharu tertumpu pada bank "terlalu besar untuk gagal". Peraturan bank global dijalankan terutamanya oleh Jawatankuasa Basel mengenai Pengawasan Perbankan,. Bank untuk Penyelesaian Antarabangsa dan Lembaga Kestabilan Kewangan.
Contoh SIFI global termasuk:
Mizuho
Bank Negara China
BNP Paribas
Bank Deutsche
Credit Suisse
Contoh Syarikat 'Terlalu Besar untuk Gagal'
Bank-bank yang dikatakan oleh Rizab Persekutuan AS (Fed) boleh mengancam kestabilan sistem kewangan AS termasuk yang berikut:
Bank of America Corp.
Bank of New York Mellon Corp.
Citigroup Inc.
Kumpulan Goldman Sachs Inc.
JPMorgan Chase & Co.
Morgan Stanley
State Street Corp.
Wells Fargo & Co.
Entiti lain yang dianggap sebagai "terlalu besar untuk gagal" dan memerlukan campur tangan kerajaan ialah:
General Motors (syarikat auto)
AIG (syarikat insurans)
Chrysler (syarikat auto)
Fannie Mae ( perusahaan tajaan kerajaan (GSE) )
Freddie Mac (GSE)
GMAC—kini Ally Financial (syarikat perkhidmatan kewangan)
Sokongan untuk Teori 'Terlalu Besar untuk Gagal'
Di sisi pro-peraturan, Akta Dodd-Frank yang diluluskan pada Julai 2010 memerlukan bank untuk mengehadkan pengambilan risiko mereka dengan memegang rizab kewangan yang lebih besar, dan langkah lain. Bank mesti mengekalkan nisbah aset yang lebih berkualiti dan mudah dijual sekiranya berlaku sebarang kesulitan sama ada dalam bank mereka atau sistem kewangan yang lebih luas. Ini dikenali sebagai keperluan modal.
Biro Perlindungan Kewangan Pengguna (CFPB) berusaha untuk mencegah amalan pinjaman gadai janji pemangsa dan memudahkan pengguna memahami syarat gadai janji sebelum bersetuju dengannya. Ciri-ciri lain dalam penubuhan agensi ini menghalang pelakon jahat daripada memangsa bakal peminjam.
Kritikan 'Terlalu Besar untuk Gagal'
Kritikan terhadap peraturan "terlalu besar untuk gagal" termasuk perbincangan bahawa walaupun kerajaan melancarkan program bantuan modal dan kecairan yang besar untuk bank dan institusi kewangan bukan bank yang besar, terdapat tindak balas politik yang ketara terhadap penyelamatan kerajaan yang digunakan sebagai alat dasar.
Satu kebimbangan ialah jika mana-mana institusi kewangan sangat kritikal sehingga kerajaan tidak boleh membiarkannya gagal, pelabur akan meminjamkannya terlalu murah. Ini adalah subsidi yang memberikan kelebihan berbanding pesaing yang lebih kecil dan menggalakkan peminjaman melebihi had selamat, menjadikan keruntuhan lebih berkemungkinan. Pelanggan menyedari bahawa pelaburan mereka dengan bank yang lebih besar adalah lebih selamat daripada deposit dengan bank yang lebih kecil. Oleh itu, bank yang lebih besar mampu membayar kadar faedah yang lebih rendah kepada pelanggan daripada yang perlu dibayar oleh bank kecil untuk menarik pendeposit.
Dalam tergesa-gesa untuk menghalang sebarang potensi penyelamatan kerajaan pada masa hadapan, adalah mungkin untuk mewujudkan kelemahan baharu yang boleh memburukkan lagi malapetaka seterusnya. Pengawal selia kini memaksa syarikat kewangan terbesar untuk mempunyai lebih banyak modal untuk mengelakkan kerugian. Ini menjadikan mereka kurang berkemungkinan untuk gagal dan kurang menguntungkan, dengan itu menghalang pertumbuhan kepada perkadaran "terlalu besar untuk gagal".
Garisan bawah
Untuk melindungi ekonomi AS daripada kegagalan kewangan yang dahsyat yang juga mungkin mempunyai kesan global, kerajaan mungkin mengambil langkah untuk menyelamatkan perniagaan yang kritikal secara sistemik apabila ia gagal—atau malah keseluruhan sektor ekonomi, seperti pengangkutan atau industri automotif.
##Sorotan
"Terlalu besar untuk gagal" menerangkan perniagaan atau sektor yang keruntuhannya akan menyebabkan kerosakan besar kepada ekonomi.
Satu contoh campur tangan sedemikian ialah Akta Penstabilan Ekonomi Kecemasan 2008, yang termasuk Program Bantuan Aset Bermasalah (TARP) $700 bilion.
Kerajaan AS mungkin campur tangan dalam situasi di mana kegagalan menimbulkan risiko besar kepada ekonomi.
##Soalan Lazim
Apakah perlindungan yang mengurangkan 'terlalu besar untuk gagal'?
Peraturan telah disediakan untuk menghendaki institusi kewangan yang penting secara sistematik mengekalkan modal yang mencukupi dan tunduk kepada rejim penyeliaan dan resolusi yang dipertingkatkan. Ramai ahli ekonomi, pakar kewangan, dan juga bank sendiri telah menyeru untuk memecahkan bank besar kepada institusi yang lebih kecil. Lebih banyak peraturan kerajaan telah ditubuhkan selepas keruntuhan institusi kewangan besar pada 2008 untuk mengurangkan kebarangkalian kejadian ini. Ia termasuk Akta Penstabilan Ekonomi Kecemasan 2008 dan Akta Pembaharuan dan Perlindungan Pengguna Dodd-Frank Wall Street 2010.
Adakah 'terlalu besar untuk gagal' konsep baharu?
Istilah ini diterbitkan oleh US Rep. Stewart McKinney (R-Conn.) dalam pendengaran kongres 1984, membincangkan campur tangan Federal Deposit Insurance Corp. (FDIC) dengan bank Continental Illinois. Walaupun istilah itu digunakan sebelum ini—contohnya, pada tahun 1975, ia digunakan untuk menggambarkan penyelamatan kerajaan Lockheed Corp—ia menjadi lebih dikenali secara meluas semasa krisis kewangan global 2007–2008 apabila Wall Street menerima bailout kerajaan. Peraturan kerajaan tambahan kemudiannya diwujudkan untuk mengurangkan kemungkinan kejadian ini, termasuk Akta Penstabilan Ekonomi Kecemasan 2008 dan Akta Pembaharuan dan Perlindungan Pengguna Dodd-Frank Wall Street 2010.
