Model Diskaun Dividen – DDM

Apakah Model Diskaun Dividen?

Model diskaun dividen (DDM) ialah kaedah kuantitatif yang digunakan untuk meramalkan harga saham syarikat berdasarkan teori bahawa harga masa kini bernilai jumlah semua pembayaran dividen masa hadapan apabila didiskaunkan semula kepada nilai semasanya. Ia cuba mengira nilai saksama saham tanpa mengira keadaan pasaran semasa dan mengambil kira faktor pembayaran dividen dan jangkaan pulangan pasaran. Jika nilai yang diperoleh daripada DDM adalah lebih tinggi daripada harga dagangan semasa saham, maka saham tersebut dinilai rendah dan layak untuk pembelian, dan sebaliknya.

Memahami DDM

Sebuah syarikat mengeluarkan barangan atau menawarkan perkhidmatan untuk memperoleh keuntungan. Aliran tunai yang diperoleh daripada aktiviti perniagaan tersebut menentukan keuntungannya, yang dapat dilihat dalam harga saham syarikat. Syarikat juga membuat pembayaran dividen kepada pemegang saham, yang biasanya berasal dari keuntungan perniagaan. Model DDM adalah berdasarkan teori bahawa nilai syarikat ialah nilai semasa daripada jumlah semua pembayaran dividen masa hadapannya.

Nilai Masa Wang

Bayangkan anda memberi $100 kepada rakan anda sebagai pinjaman tanpa faedah. Selepas beberapa lama, anda pergi kepadanya untuk mengambil wang pinjaman anda. Rakan anda memberi anda dua pilihan:

Ambil $100 anda sekarang
Ambil $100 anda selepas setahun

Kebanyakan individu akan memilih pilihan pertama. Mengambil wang sekarang akan membolehkan anda mendepositkannya di bank. Jika bank membayar faedah nominal, katakan 5%, maka selepas setahun, wang anda akan meningkat kepada $105. Ia akan menjadi lebih baik daripada pilihan kedua di mana anda mendapat $100 daripada rakan anda selepas setahun. Secara matematik,

$\begin&\textbf\&\qquad\mathbf{=}\textbf\mathbf{^*(1+}\textbf\mathbf{ %)}\&\hspace{2.65in}(\textit)\end$

Contoh di atas menunjukkan nilai masa wang, yang boleh diringkaskan sebagai "Nilai wang bergantung pada masa". Melihatnya dengan cara lain, jika anda mengetahui nilai masa depan aset atau belum terima, anda boleh mengira nilai semasanya dengan menggunakan model kadar faedah yang sama.

Menyusun semula persamaan,

$\begin&\textbf=\frac{\textbf}{\mathbf{(1+\textbf%)}}\end$

Pada dasarnya, memandangkan mana-mana dua faktor, yang ketiga boleh dikira.

Model diskaun dividen menggunakan prinsip ini. Ia mengambil jangkaan nilai aliran tunai yang akan dijana oleh syarikat pada masa hadapan dan mengira nilai semasa bersih (NPV) yang diambil daripada konsep nilai masa wang (TVM). Pada asasnya, DDM dibina dengan mengambil jumlah semua dividen masa hadapan yang dijangka akan dibayar oleh syarikat dan mengira nilai semasanya menggunakan faktor kadar faedah bersih (juga dipanggil kadar diskaun).

Dividen Jangkaan

Menganggarkan dividen masa depan syarikat boleh menjadi tugas yang kompleks. Penganalisis dan pelabur mungkin membuat andaian tertentu, atau cuba mengenal pasti arah aliran berdasarkan sejarah pembayaran dividen masa lalu untuk menganggarkan dividen masa hadapan.

Orang boleh mengandaikan bahawa syarikat mempunyai kadar pertumbuhan tetap dividen sehingga perpe tuity , yang merujuk kepada aliran aliran tunai yang sama yang berterusan untuk jumlah masa yang tidak terhingga tanpa tarikh tamat. Sebagai contoh, jika syarikat telah membayar dividen sebanyak $1 sesaham tahun ini dan dijangka mengekalkan kadar pertumbuhan 5% untuk pembayaran dividen, dividen tahun depan dijangka $1.05.

Sebagai alternatif, jika seseorang melihat arah aliran tertentu—seperti syarikat yang membuat pembayaran dividen sebanyak $2.00, $2.50, $3.00 dan $3.50 dalam tempoh empat tahun yang lalu—maka andaian boleh dibuat tentang pembayaran tahun ini ialah $4.00. Dividen yang dijangkakan sedemikian diwakili secara matematik oleh (D).

Faktor Diskaun

Pemegang saham yang melaburkan wang mereka dalam saham mengambil risiko kerana saham yang dibeli mereka mungkin merosot nilainya. Terhadap risiko ini, mereka mengharapkan pulangan/pampasan. Sama seperti tuan tanah yang menyewakan hartanya untuk disewa, pelabur saham bertindak sebagai pemberi pinjaman wang kepada firma dan mengharapkan kadar pulangan tertentu. Kos modal ekuiti firma mewakili pampasan pasaran dan permintaan pelabur sebagai pertukaran untuk memiliki aset dan menanggung risiko pemilikan. Kadar pulangan ini diwakili oleh (r) dan boleh dianggarkan menggunakan Model Harga Aset Modal (CAPM) atau Model Pertumbuhan Dividen. Walau bagaimanapun, kadar pulangan ini hanya boleh direalisasikan apabila pelabur menjual sahamnya. Kadar pulangan yang diperlukan boleh berbeza-beza mengikut budi bicara pelabur.

Syarikat yang membayar dividen berbuat demikian pada kadar tahunan tertentu, yang diwakili oleh (g). Kadar pulangan tolak kadar pertumbuhan dividen (r - g) mewakili faktor pendiskaun berkesan untuk dividen syarikat. Dividen dibayar dan direalisasikan oleh pemegang saham. Kadar pertumbuhan dividen boleh dianggarkan dengan mendarabkan pulangan ke atas ekuiti (ROE) dengan nisbah pengekalan (yang terakhir adalah bertentangan dengan nisbah pembayaran dividen). Oleh kerana dividen diperoleh daripada pendapatan yang dijana oleh syarikat, idealnya ia tidak boleh melebihi pendapatan. Kadar pulangan ke atas saham keseluruhan mestilah melebihi kadar pertumbuhan dividen untuk tahun-tahun akan datang, jika tidak, model itu mungkin tidak dapat bertahan dan membawa kepada keputusan dengan harga saham negatif yang tidak mungkin dalam realiti.

Formula DDM

Berdasarkan jangkaan dividen sesaham dan faktor pendiskaun bersih, formula untuk menilai saham menggunakan model diskaun dividen secara matematik diwakili sebagai,

$\begin&\textit{\textbf}=\frac{\textit{\textbf}}{\textbf{(\textit}-\ textbf{\textit)}}\&\textbf\&EDPS=\text\&CCE=\text\&DGR=\ teks\end$

Oleh kerana pembolehubah yang digunakan dalam formula termasuk dividen sesaham, kadar diskaun bersih (diwakili oleh kadar pulangan yang diperlukan atau kos ekuiti dan kadar pertumbuhan dividen yang dijangkakan), ia datang dengan andaian tertentu.

Memandangkan dividen, dan kadar pertumbuhannya, adalah input utama kepada formula, DDM dipercayai hanya terpakai kepada syarikat yang membayar dividen biasa. Walau bagaimanapun, ia masih boleh digunakan untuk saham yang tidak membayar dividen dengan membuat andaian tentang dividen yang mereka akan bayar sebaliknya.

Variasi DDM

DDM mempunyai banyak variasi yang berbeza dalam kerumitan. Walaupun tidak tepat untuk kebanyakan syarikat, lelaran termudah bagi model diskaun dividen menganggap pertumbuhan sifar dalam dividen, di mana nilai saham ialah nilai dividen dibahagikan dengan kadar pulangan yang dijangkakan.

Pengiraan DDM yang paling biasa dan mudah dikenali sebagai model pertumbuhan Gordon (GGM),. yang menganggap kadar pertumbuhan dividen yang stabil dan dinamakan pada tahun 1960-an sempena nama ahli ekonomi Amerika Myron J. Gordon. Model ini menganggap pertumbuhan dividen yang stabil tahun demi tahun. Untuk mencari harga saham yang membayar dividen, GGM mengambil kira tiga pembolehubah:

$\begin&D = \text\&r = \text\&g = \text{kadar pertumbuhan berterusan untuk dividen, selama-lamanya}\end$

Menggunakan pembolehubah ini, persamaan untuk GGM ialah:

$\text=\frac$

Varian ketiga wujud sebagai model pertumbuhan dividen supernormal,. yang mengambil kira tempoh pertumbuhan tinggi diikuti dengan tempoh pertumbuhan yang lebih rendah dan berterusan. Semasa tempoh pertumbuhan yang tinggi, seseorang boleh mengambil setiap amaun dividen dan mendiskaunkannya kembali kepada tempoh sekarang. Untuk tempoh pertumbuhan yang berterusan, pengiraan mengikut model GGM. Semua faktor yang dikira sedemikian disimpulkan untuk mencapai harga saham.

Contoh DDM

Andaikan Syarikat X membayar dividen sebanyak $1.80 sesaham tahun ini. Syarikat menjangkakan dividen akan berkembang selama-lamanya pada 5% setahun, dan kos modal ekuiti syarikat ialah 7%. Dividen $1.80 adalah dividen untuk tahun ini dan perlu diselaraskan dengan kadar pertumbuhan untuk mencari D₁, anggaran dividen untuk tahun depan. Pengiraan ini ialah: D₁ = D₀ x (1 + g) = $1.80 x (1 + 5%) = $1.89. Seterusnya, dengan menggunakan GGM, harga sesaham Syarikat X didapati D(1) / (r - g) = $1.89 / ( 7% - 5%) = $94.50.

Melihat sejarah pembayaran dividen peruncit terkemuka Amerika Walmart Inc. (WMT) menunjukkan bahawa ia telah membayar dividen tahunan berjumlah $1.92, $1.96, $2.00, $2.04 dan $2.08, antara Januari 2014 dan Januari 2018 mengikut kronologi. Seseorang boleh melihat corak kenaikan konsisten sebanyak 4 sen dalam dividen Walmart setiap tahun, yang bersamaan dengan purata pertumbuhan kira-kira 2%. Andaikan pelabur mempunyai kadar pulangan yang diperlukan sebanyak 5%. Menggunakan anggaran dividen $2.12 pada awal 2019, pelabur akan menggunakan model diskaun dividen untuk mengira nilai sesaham $2.12/ (.05 - .02) = $70.67.

Kekurangan DDM

Walaupun kaedah GGM DDM digunakan secara meluas, ia mempunyai dua kelemahan yang terkenal. Model ini menganggap kadar pertumbuhan dividen yang berterusan selama-lamanya. Andaian ini secara amnya selamat untuk syarikat yang sangat matang yang mempunyai sejarah pembayaran dividen biasa. Walau bagaimanapun, DDM mungkin bukan model terbaik untuk menilai syarikat baharu yang mempunyai kadar pertumbuhan dividen yang turun naik atau tiada dividen langsung. Seseorang masih boleh menggunakan DDM pada syarikat sedemikian, tetapi dengan semakin banyak andaian, ketepatannya berkurangan.

Isu kedua dengan DDM ialah output sangat sensitif terhadap input. Sebagai contoh, dalam contoh Syarikat X di atas, jika kadar pertumbuhan dividen diturunkan sebanyak 10% kepada 4.5%, harga saham yang terhasil ialah $75.24, iaitu lebih daripada penurunan 20% daripada harga yang dikira sebelumnya iaitu $94.50.

Model ini juga gagal apabila syarikat mungkin mempunyai kadar pulangan yang lebih rendah (r) berbanding dengan kadar pertumbuhan dividen (g). Ini mungkin berlaku apabila syarikat terus membayar dividen walaupun ia mengalami kerugian atau pendapatan yang lebih rendah.

Menggunakan DDM untuk Pelaburan

Semua varian DDM, terutamanya GGM, membenarkan penilaian bahagian eksklusif daripada keadaan pasaran semasa. Ia juga membantu dalam membuat perbandingan langsung antara syarikat, walaupun mereka tergolong dalam sektor perindustrian yang berbeza.

Pelabur yang percaya kepada prinsip asas bahawa nilai intrinsik masa kini bagi saham ialah perwakilan nilai diskaun mereka bagi pembayaran dividen masa hadapan boleh menggunakannya untuk mengenal pasti saham terlebih beli atau terlebih jual. Jika nilai yang dikira menjadi lebih tinggi daripada harga pasaran semasa sesuatu saham, ia menunjukkan peluang membeli kerana saham itu didagangkan di bawah nilai saksamanya seperti dalam DDM.

Walau bagaimanapun, kita harus ambil perhatian bahawa DDM ialah satu lagi alat kuantitatif yang tersedia di alam semesta besar alat penilaian saham. Seperti mana-mana kaedah penilaian lain yang digunakan untuk menentukan nilai intrinsik saham, seseorang boleh menggunakan DDM sebagai tambahan kepada beberapa kaedah penilaian saham lain yang biasa diikuti. Memandangkan ia memerlukan banyak andaian dan ramalan, ini mungkin bukan satu-satunya cara terbaik untuk mendasarkan keputusan pelaburan.