Współczynnik kapitałowy skorygowany o ryzyko

Jaki jest współczynnik kapitałowy skorygowany o ryzyko?

Współczynnik kapitałowy skorygowany o ryzyko służy do pomiaru zdolności instytucji finansowej do dalszego funkcjonowania w przypadku pogorszenia koniunktury gospodarczej. Jest obliczany poprzez podzielenie całkowitego skorygowanego kapitału instytucji finansowej przez jej aktywa ważone ryzykiem (RWA).

Zrozumienie współczynnika kapitałowego skorygowanego o ryzyko

Współczynnik kapitałowy skorygowany o ryzyko mierzy odporność bilansu instytucji finansowej,. z naciskiem na zasoby kapitałowe, na przetrwanie danego ryzyka gospodarczego lub recesji. Im większy kapitał instytucji, tym wyższy jej współczynnik kapitałowy, co powinno przełożyć się na większe prawdopodobieństwo, że podmiot zachowa stabilność w przypadku silnego pogorszenia koniunktury gospodarczej.

Mianownik w tym stosunku jest nieco skomplikowany, ponieważ każdy posiadany zasób musi być oceniany pod kątem jego zdolności do działania zgodnie z oczekiwaniami. Na przykład nie ma gwarancji, że fabryka przynosząca dochód wygeneruje dodatnie przepływy pieniężne. Dodatni przepływ pieniężny może zależeć od kosztów kapitałowych, naprawy zakładu, konserwacji, negocjacji pracowniczych i wielu innych czynników.

W przypadku aktywów finansowych, takich jak obligacje korporacyjne, rentowność zależy od stóp procentowych i ryzyka niewypłacalności emitenta. Pożyczki bankowe zazwyczaj są objęte rezerwą na straty.

Obliczanie współczynnika kapitałowego skorygowanego o ryzyko

Ustalenie całkowitego skorygowanego kapitału jest pierwszym krokiem w obliczaniu współczynnika kapitałowego skorygowanego o ryzyko. Całkowity skorygowany kapitał to suma kapitału własnego i instrumentów zbliżonych do kapitału skorygowana o ich udział w kapitale.

Następnie mierzona jest wartość aktywów ważonych ryzykiem (RWA). Wartość RWA to suma każdego składnika aktywów pomnożona przez przypisane mu indywidualne ryzyko. Liczba ta jest wyrażona w procentach i odzwierciedla szanse, że składnik aktywów zachowa swoją wartość, tj. nie stanie się bezwartościowy.

Na przykład gotówka i obligacje skarbowe mają prawie 100% szans na zachowanie wypłacalności. Kredyty hipoteczne miałyby prawdopodobnie pośredni profil ryzyka, podczas gdy instrumenty pochodne powinny mieć przypisany znacznie wyższy iloraz ryzyka.

Ostatnim krokiem w określaniu współczynnika kapitałowego skorygowanego o ryzyko jest podzielenie całkowitego skorygowanego kapitału przez RWA. Wynikiem tego obliczenia będzie współczynnik kapitałowy skorygowany o ryzyko. Im wyższy współczynnik kapitałowy skorygowany o ryzyko, tym lepsza zdolność instytucji finansowej do przetrwania spowolnienia gospodarczego.

Standaryzacja współczynników kapitałowych skorygowanych o ryzyko

Celem współczynnika kapitałowego skorygowanego o ryzyko jest ocena rzeczywistego progu ryzyka instytucji z większą precyzją. Umożliwia również porównania w różnych lokalizacjach geograficznych, w tym porównania między krajami.

Komitet Nadzoru Bankowego początkowo zalecił bankom te standardy i regulacje w dokumencie o nazwie Bazylea I. Zalecono, że banki powinny posiadać wystarczający kapitał, aby pokryć co najmniej 8% ich RWA.

Bazylea II dążyła do rozszerzenia znormalizowanych zasad określonych we wcześniejszej wersji i promowania skutecznego wykorzystywania ujawniania informacji jako sposobu na wzmocnienie rynków. Bazylea III doprecyzowała dokument, stwierdzając, że obliczenie RWA będzie zależało od tego, która wersja dokumentu była stosowana.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Jest obliczany poprzez podzielenie całkowitego skorygowanego kapitału instytucji finansowej przez jej aktywa ważone ryzykiem (RWA).

• Współczynnik kapitałowy skorygowany o ryzyko służy do pomiaru zdolności instytucji finansowej do dalszego funkcjonowania w przypadku pogorszenia koniunktury gospodarczej.

• Współczynnik kapitałowy skorygowany o ryzyko umożliwia porównania w różnych lokalizacjach geograficznych, w tym porównania między krajami.