Plan stałej proporcji

Co to jest plan stałej proporcji?

Plan o stałym współczynniku (znany również jako „stały mix” lub „stałe ważenie”) to strategiczna strategia alokacji aktywów lub formuła inwestycyjna, która utrzymuje agresywne i konserwatywne części portfela na stałym współczynniku. Aby utrzymać docelową wagę aktywów — zazwyczaj pomiędzy akcjami i obligacjami — portfel jest okresowo równoważony poprzez sprzedaż aktywów o wyższej wartości i kupowanie tych, które osiągają gorsze wyniki. Tak więc akcje są sprzedawane, jeśli rosną szybciej niż inne inwestycje, a kupowane, jeśli tracą na wartości bardziej niż inne inwestycje w portfelu.

Jeśli strategiczna alokacja aktywów portfela jest ustawiona na 60% akcji i 40% obligacji, plan stałego wskaźnika zapewni, że wraz ze zmianami na rynkach stosunek 60/40 zostanie zachowany w czasie.

Podstawy planu stałej proporcji

Plan stałej proporcji jest przykładem długoterminowej strategii inwestowania w formuły,. która nie obejmuje analizy i prognozowania bezpieczeństwa ani wyczucia rynku. Jest w stanie wykorzystać cechy aktywnego zarządzania poprzez systematyczne przywracanie równowagi zgodnie z określoną formułą, gdy rynek rośnie i spada.

Gdy rzeczywisty wskaźnik różni się od wskaźnika pożądanego o z góry ustaloną kwotę, dokonywane są transakcje mające na celu zrównoważenie portfela. Plany o stałym współczynniku, wraz z planami o stałej wartości dolara, są podobne do strategii alokacji aktywów typu „kup i trzymaj” stosowanych w zarządzaniu portfelem, z tym wyjątkiem, że strategie „kup i trzymaj” nigdy się nie równoważą. Plan stałego stosunku zapewniłby, że alokacja aktywów w stosunku 70/30 lub 80/20 (akcje do obligacji) pozostanie 70/30 lub 80/20, nawet gdy rynki się poruszają.

Koszt tych transakcji przywracających równowagę zmniejsza zwrot z inwestycji. Jednak plany o stałym współczynniku mają na celu wygładzenie zwrotów z inwestycji w dłuższym horyzoncie czasowym poprzez antycykliczne korygowanie portfela i osiąganie zysków na akcjach spekulacyjnych, które silnie wzrosły.

Sprzedając akcje osiągające lepsze wyniki i kupując te, które osiągają gorsze wyniki, plany o stałym współczynniku są sprzeczne ze strategiami inwestycyjnymi , które sprzedają nierentowne aktywa i kupują te, które osiągają lepsze wyniki. Dlatego najlepiej sprawdzają się na niestabilnych rynkach z ogólnym wzorem odwrócenia średniej.

Nie ma sztywnych i szybkich zasad dotyczących synchronizacji portfela w ramach strategicznej lub stałej alokacji aktywów. Jednak powszechną zasadą jest to, że portfel powinien zostać ponownie zbilansowany do oryginalnej mieszanki, gdy dana klasa aktywów przesunie się o więcej niż +/- 5% od pierwotnego celu.

Rodzaje planów stałych proporcji

Ponieważ indeksy ważone kapitalizacją czasami przeważają przewartościowane akcje i niedoważone niedowartościowane w szczytowych momentach hossy, niektóre inteligentne fundusze giełdowe (ETF) są również antycykliczne – czynniki docelowe, takie jak dynamika, zmienność, wartość i wielkość – systematycznie ich nadwagę lub niedowagę.

Ponowne równoważenie Smart-beta wykorzystuje dodatkowe kryteria, takie jak wartość określona przez mierniki wyników, takie jak wartość księgowa lub zwrot z kapitału, w celu przypisania zasobów do wybranych akcji. Ta oparta na regułach metoda tworzenia portfela dodaje warstwę systematycznej analizy do inwestycji, której brakuje w przypadku zwykłego inwestowania w indeksy.

Historia planów stałych proporcji

Plan stałej stopy procentowej był jedną z pierwszych strategii opracowanych, gdy instytucje zaczęły znacząco inwestować na giełdzie w latach 40. XX wieku. Jedna z pierwszych wzmianek o nim znajduje się w Journal of Business of the University of Chicago z lipca 1947 roku. Artykuł w Journal of Business of the University of Chicago z października 1949 roku omówiono. potrzeba prognozowania w „formułowych planach czasowych”.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Gdy rzeczywisty wskaźnik udziałów różni się od pożądanego wskaźnika o ustaloną z góry kwotę, dokonywane są transakcje mające na celu zrównoważenie portfela.

• Powszechną praktyczną zasadą jest to, że portfel powinien zostać ponownie zbilansowany do oryginalnej mieszanki, gdy jakakolwiek dana klasa aktywów przesunie się o więcej niż +/- 5% od pierwotnego celu.

• Plany o stałym współczynniku mają na celu wygładzenie zwrotów z inwestycji w dłuższym horyzoncie czasowym poprzez antycykliczne korygowanie portfela.

• Plan stałego wskaźnika to strategiczna strategia alokacji aktywów, która utrzymuje agresywne i konserwatywne części portfela na stałym poziomie.