Equity Premium Puzzle (EPP)

Co to jest łamigłówka Equity Premium (EPP)?

Zagadka premii za akcje (EPP) odnosi się do nadmiernie wysokich historycznych wyników akcji w stosunku do bonów skarbowych,. co jest trudne do wytłumaczenia. Premia za ryzyko cen akcji,. którą zwykle określa się jako zwrot z kapitału minus zwrot z bonów skarbowych, szacuje się w Stanach Zjednoczonych na od 5% do 8%. Premia ma odzwierciedlać względne ryzyko akcji w porównaniu z „wolnymi od ryzyka” rządowymi papierami wartościowymi. Powstaje jednak zagadka, ponieważ ten niespodziewanie wysoki odsetek oznacza nieuzasadniony wysoki poziom awersji do ryzyka wśród inwestorów.

Zrozumienie łamigłówki Equity Premium (EPP)

premii za akcje (EPP) została po raz pierwszy sformalizowana w badaniu przeprowadzonym przez Rajnish Mehra i Edwarda C. Prescotta w 1985 roku. Do dziś pozostaje tajemnicą dla naukowców zajmujących się finansami. W szczególności profesor Prescott zdobył Nagrodę Nobla w dziedzinie ekonomii w 2004 roku za swoją pracę nad cyklami koniunkturalnymi i wykazanie, że „społeczeństwo może zyskać na uprzednim zaangażowaniu w politykę gospodarczą”, zgodnie z oświadczeniem organizacji przyznającej nagrodę.

Niektórzy naukowcy uważają, że premia za ryzyko kapitałowe jest zbyt wysoka, aby odzwierciedlić „właściwy” poziom rekompensaty, który wynikałby z awersji inwestorów do ryzyka. Dlatego składka powinna być w rzeczywistości znacznie niższa niż średnia historyczna między 5% a 8%.

Część tajemnicy otaczającej zagadkę premii za akcje wiąże się z zmiennością premii w czasie. Szacunki z pierwszej połowy XX wieku określają premię za ryzyko kapitałowe na poziomie blisko 5%. W drugiej połowie tego stulecia premia za akcje wzrosła do ponad 8%. Premia za akcje za pierwsze półrocze może być niższa, ponieważ Stany Zjednoczone nadal trzymały się standardu złota,. ograniczając wpływ inflacji na rządowe papiery wartościowe. Wiele miar wyceny giełdowej, takich jak wskaźnik P/E 10,. również pomaga wyjaśnić różne premie za akcje. Wyceny akcji w USA były powyżej średniej w 1900 r., stosunkowo niskie w 1950 r. i rekordowo wysokie w 2000 r.

Od czasu wprowadzenia EPL wielu naukowców próbowało rozwiązać lub przynajmniej częściowo wyjaśnić zagadkę premii za inwestycje w instrumenty kapitałowe. Do zagadki zastosowano teorię perspektywy autorstwa Daniela Kahnemana i Amosa Tversky'ego, rolę długu osobistego, wartość płynności, wpływ regulacji rządowych i względy podatkowe.

Niezależnie od wyjaśnienia, faktem jest, że inwestorzy zostali sowicie wynagrodzeni za posiadanie akcji zamiast „wolnych od ryzyka” bonów skarbowych.

Uwagi specjalne

Biorąc pod uwagę jego wariancję i status anomalii, istnieją poważne pytania dotyczące trwałości premii za inwestycje w instrumenty kapitałowe. Być może prawdziwym powodem pozornie nadmiernej premii za ryzyko kapitałowe jest to, że inwestorzy nie zdawali sobie sprawy, o ile więcej akcji wróciło. Duża część zysków rynkowych pochodzi z dywidend,. które są zaciemniane przez doniesienia mediów o codziennych ruchach cen. Gdy ludzie zdali sobie sprawę z długoterminowych korzyści płynących z posiadania akcji, poziomy wyceny generalnie rosły. Efektem końcowym mogą być niższe zwroty z akcji, co rozwiązałoby zagadkę premii za akcje.

Kolejnym istotnym czynnikiem jest „wolny od ryzyka” charakter i wartość bonów skarbowych. Czy bony skarbowe są rzeczywiście wolne od ryzyka? Oczywiście nie. Wiele rządów napompowało swoje waluty i nie spłacało swoich długów. Nawet wiarygodność rządu USA zmienia się z roku na rok. Zapewne złoto jest aktywem wolnym od ryzyka. W porównaniu ze złotem premia za akcje od 1970 r. jest znacznie mniej imponująca. Z tego punktu widzenia wysoką premię za akcje tłumaczy się raczej spadkiem kursu dolara amerykańskiego w stosunku do złota niż obiektywnie wysokimi zwrotami z akcji.

Agregacja akcji może również odgrywać rolę w układance premii za ryzyko kapitałowe. Poszczególne akcje są o wiele bardziej ryzykowne niż cała giełda. W wielu przypadkach inwestorzy otrzymywali rekompensatę za wyższe ryzyko związane z posiadaniem poszczególnych akcji niż za ogólne ryzyko rynkowe. Tradycyjnie zakładano, że inwestor bezpośrednio kupi udziały w kilku spółkach. Pomysły na dywersyfikację,. fundusze inwestycyjne i fundusze indeksowe pojawiły się później. Poprzez dywersyfikację inwestorzy mogą zmniejszyć ryzyko bez zmniejszania zwrotów, co potencjalnie wyjaśnia nadmierną premię za ryzyko kapitałowe leżącą u podstaw układanki na temat premii kapitałowych.

Wreszcie, dane demograficzne mogą odgrywać znaczącą rolę w zyskach giełdowych i wyjaśniać zagadkę premii za akcje. Intuicyjnie firmy potrzebują większej liczby klientów, aby się rozwijać. Kiedy populacja rośnie, przeciętny biznes automatycznie zdobywa nowych klientów i rośnie. W XX wieku populacje w większości krajów rosły, co wspierało rozwój biznesu i wyższe stopy zwrotu na giełdzie. Empirycznie rynki akcji w Japonii i wielu krajach europejskich radziły sobie słabo, ponieważ ich populacje zaczęły spadać. Być może rosnące populacje stworzyły zagadkę premii za akcje.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Wcześniejszy brak wiedzy, spadek kursu dolara amerykańskiego w stosunku do złota, korzyści z dywersyfikacji i wzrost liczby ludności to możliwe rozwiązania zagadki premii za akcje.

• Teoretycznie składka faktycznie powinna być znacznie niższa niż średnia historyczna między 5% a 8%.

• Zagadka premii za akcje (PPE) odnosi się do nadmiernie wysokich historycznych wyników akcji w stosunku do bonów skarbowych, co jest trudne do wytłumaczenia.

• Do zagadki zastosowano teorię perspektywy autorstwa Daniela Kahnemana i Amosa Tversky'ego, rolę długu osobistego, znaczenie płynności, wpływ regulacji rządowych i względy podatkowe.