Konto zachodnie
Co to jest konto Western?
Konto zachodnie to rodzaj umowy między underwriterami (AAU),. w której każdy ubezpieczyciel zgadza się dzielić odpowiedzialność tylko za określoną część całej nowej emisji. Stanowią one przeciwieństwo „ rachunku wschodniego ”, w którym każdy ubezpieczyciel ponosi odpowiedzialność za całą emisję.
Konta zachodnie są popularne wśród niektórych underwriterów, ponieważ zmniejszają ich efektywną odpowiedzialność,. jeśli nowa emisja okaże się trudniejsza niż oczekiwano. Z drugiej strony rachunki zachodnie ograniczają również potencjalny wzrost,. z którego korzystają ubezpieczyciele w przypadku nadzwyczajnego sukcesu nowej emisji.
Jak działają konta zachodnie
Konto zachodnie to jeden ze sposobów, w jaki underwriterzy starają się zarządzać ryzykiem związanym z wprowadzeniem nowych papierów wartościowych na rynek, tak jak w przypadku pierwszej oferty publicznej (IPO). Transakcje te są z natury ryzykowne dla zaangażowanych ubezpieczycieli, ponieważ są oni zobowiązani do zapłaty emitentowi papieru wartościowego określonej kwoty pieniężnej niezależnie od ceny, po której papiery te mogą następnie zostać sprzedane publicznie. Zysk subemitenta opiera się na różnicy między ceną zapłaconą emitentowi a ceną ostatecznie uzyskaną ze sprzedaży nowych papierów wartościowych do publicznej wiadomości.
Aby złagodzić to ryzyko, underwriterzy zazwyczaj przeprowadzają nowe emisje we współpracy ze sobą, tworząc tak zwane „konsorcja ubezpieczeniowe”. Oczywiście, łącząc w ten sposób kilka firm ubezpieczeniowych, konieczne jest jasne określenie praw i obowiązków zaangażowanych stron. Odbywa się to poprzez wyraźne umowy znane jako AAU, które określają, który ubezpieczyciel jest odpowiedzialny za jaką część nowej emisji.
Konto zachodnie, znane również jako „konto podzielone”, jest po prostu jednym z powszechnych przykładów struktury AAU. W nim każdy ubezpieczyciel zgadza się przyjąć odpowiedzialność tylko za tę część emisji, którą przyjmuje do własnego inwentarza. Jeżeli którykolwiek z papierów wartościowych posiadanych przez innych ubezpieczycieli nie zostanie sprzedany (lub nie uzyska rozczarowujących cen), ryzyko to ponosi tylko konkretny ubezpieczyciel, który pozostał w posiadaniu tych zapasów.
Przykład konta zachodniego
XYZ Corporation to wybitna firma produkcyjna przygotowująca się do debiutu giełdowego. Jej zespół zarządzający to eksperci w swojej branży, ale nie mają szczególnej wiedzy na temat rynków finansowych. Z tego powodu zatrudniają głównego underwritera, który z kolei tworzy konsorcjum firm wspólnie odpowiedzialnych za przeprowadzenie IPO XYZ.
Zgodnie z warunkami tej transakcji, XYZ otrzymuje od ubezpieczycieli kwotę równą 25 USD za akcję. Aby czerpać korzyści z transakcji, konsorcjum ubezpieczeniowe musi starać się sprzedać swoje akcje innym inwestorom po cenie wyższej niż 25 USD za akcję.
Tworząc swoje konsorcjum, ubezpieczyciele XYZ przyjęli AAU wzorowaną na zachodniej strukturze kont. W związku z tym każda z zaangażowanych firm ubezpieczeniowych przejęła odpowiedzialność tylko za określoną część nowo wyemitowanych akcji. Z tego powodu ostateczny zysk lub strata ubezpieczycieli będzie się różnić w zależności od firmy.
##Przegląd najważniejszych wydarzeń
Natomiast wschodnia struktura rachunków wymaga, aby wszystkie strony poniosły odpowiedzialność za całość emisji.
Rachunek zachodni to rodzaj AAU, w którym strony konsorcjum ubezpieczeniowego zgadzają się ponosić odpowiedzialność jedynie za własną alokację nowych emisji papierów wartościowych.
W obu przypadkach ubezpieczyciele starają się czerpać korzyści z różnicy między ceną zapłaconą emitentowi a ceną uzyskaną od inwestorów publicznych.
