Biały model kadłuba

Czym jest model Hull-White?

Model Hulla-White'a to jednoczynnikowy model oprocentowania stosowany do wyceny instrumentów pochodnych stopy procentowej. Model Hulla-White'a zakłada, że stawki krótkie mają rozkład normalny i że stawki krótkie podlegają rewersji średniej. Zmienność będzie zatem prawdopodobnie niska, gdy krótkie stopy procentowe są bliskie zeru, co znajduje odzwierciedlenie w większej średniej rewersji w modelu.

Model Hull-White jest rozszerzeniem modeli Vasicka i Co x-Ingersoll-Ross (CIR).

Zrozumienie modelu Hull-White

Instrument pochodny stopy procentowej to instrument finansowy, którego wartość jest powiązana ze zmianami stopy procentowej lub stóp procentowych. Instrumenty pochodne stóp procentowych są często wykorzystywane jako zabezpieczenia przez inwestorów instytucjonalnych, banki, firmy i osoby prywatne w celu ochrony przed zmianami rynkowych stóp procentowych, ale mogą być również wykorzystywane do zwiększania lub udoskonalania profilu ryzyka posiadacza lub do spekulacji na ruchach stóp procentowych. Mogą to być górne i dolne stopy procentowe.

Inwestycje, których wartość zależy od stóp procentowych, takie jak opcje na obligacje i papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką (MBS), zyskały na popularności wraz ze wzrostem wyrafinowania systemów finansowych. Ustalenie wartości tych inwestycji często wiązało się z zastosowaniem różnych modeli, przy czym każdy model ma swój własny zestaw założeń. Utrudniło to dopasowanie parametrów zmienności jednego modelu do innego modelu, a także utrudniło zrozumienie ryzyka w portfelu różnych inwestycji.

Uwagi specjalne

Podobnie jak model Ho-Lee, model Hulla-White'a traktuje stopy procentowe jako o rozkładzie normalnym. Tworzy to scenariusz, w którym stopy procentowe są ujemne, chociaż istnieje małe prawdopodobieństwo, że wystąpi to jako wynik modelu.

Model Hulla-White'a również wycenia instrument pochodny jako funkcję całej krzywej dochodowości, a nie w jednym punkcie. Ponieważ krzywa dochodowości szacuje przyszłe stopy procentowe, a nie obserwowalne stopy rynkowe, analitycy będą zabezpieczać się przed różnymi scenariuszami, jakie mogą stworzyć warunki ekonomiczne.

W przeciwieństwie do modelu Hulla-White'a, który używa chwilowej stopy krótkiej, lub modelu Heatha-Jarrowa-Mortona (HJM), który wykorzystuje chwilową stopę procentową, model Brace Gatarek Musiela (BGM) wykorzystuje tylko stopy, które są obserwowalne; tj. terminowe stawki LIBOR.

Kim są Hull i White?

John C. Hull i Alan D. White są profesorami finansów w Rotman School of Management na Uniwersytecie w Toronto. Wspólnie opracowali model w 1990 roku. Profesor Hull jest autorem Zarządzanie ryzykiem i instytucje finansowe oraz Podstawy rynków kontraktów terminowych i opcji. Profesor White, uznawany również na arenie międzynarodowej jako autorytet w dziedzinie inżynierii finansowej, jest redaktorem naczelnym Journal of Financial and Quantitative Analysis oraz Journal of Derivatives.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Model Hulla-White'a to model wyceny instrumentów pochodnych stopy procentowej.

• Model Hulla-White'a oblicza cenę instrumentu pochodnego jako funkcję całej krzywej dochodowości, a nie pojedynczej stopy.

• Model ten zakłada, że stopy bardzo krótkoterminowe mają rozkład normalny i powracają do średniej.