ryzyko ogona
Co to jest ryzyko ogona?
Ryzyko ogona jest formą ryzyka portfela, które powstaje, gdy prawdopodobieństwo, że inwestycja przesunie się o więcej niż trzy standardowe odchylenia od średniej, jest większe niż to, co pokazuje rozkład normalny.
Ryzyko ogona obejmuje zdarzenia, które mają małe prawdopodobieństwo wystąpienia i występują na obu końcach krzywej rozkładu normalnego.
Zrozumienie ryzyka ogona
Tradycyjne strategie portfelowe zazwyczaj opierają się na idei, że zwroty rynkowe są zgodne z normalną dystrybucją. Jednak koncepcja ryzyka ogona sugeruje, że rozkład zwrotów nie jest normalny, ale skośny i ma grubsze ogony.
Grube ogony wskazują, że istnieje prawdopodobieństwo, które może być większe niż przewidywano, że inwestycja przekroczy trzy odchylenia standardowe. Dystrybucje, które charakteryzują się grubymi ogonami, są często widoczne, na przykład, patrząc na zwroty z funduszy hedgingowych .
Poniższy wykres przedstawia trzy krzywe rosnącej prawoskośności, z grubymi ogonami do dołu – i które różnią się od symetrycznego kształtu krzywej dzwonowej rozkładu normalnego.
Rozkłady normalne i zwroty aktywów
Gdy zestawia się portfel inwestycji, zakłada się, że rozkład zwrotów będzie przebiegał zgodnie z rozkładem normalnym. Przy takim założeniu prawdopodobieństwo, że zwroty przesuną się między średnią a trzema odchyleniami standardowymi, dodatnimi lub ujemnymi, wynosi około 99,7%. Oznacza to, że prawdopodobieństwo, że zwroty przesuną się o więcej niż trzy odchylenia standardowe poza średnią wynosi 0,3%.
Założenie, że zwroty rynkowe są zgodne z rozkładem normalnym, jest kluczowe dla wielu modeli finansowych, takich jak nowoczesna teoria portfela Harry'ego Markowitza (MPT) i model wyceny opcji Blacka-Scholesa-Mertona . Jednak założenie to nie odzwierciedla właściwie zwrotów rynkowych, a zdarzenia ogonowe mają duży wpływ na zwroty rynkowe.
Ryzyko ogona zostało podkreślone w bestsellerowej książce finansowej Nassima Taleba Czarny łabędź.
Inne dystrybucje i ich ogony
Zwroty z giełdy mają tendencję do podążania za normalnym rozkładem, który ma nadmierną kurtozę. Kurtoza jest miarą statystyczną, która wskazuje, czy obserwowane dane podążają za rozkładem gęstym czy lekkoogonowym w stosunku do rozkładu normalnego. Krzywa rozkładu normalnego ma kurtozę równą trzy, a zatem, jeśli papier wartościowy ma rozkład z kurtozą większą niż trzy, mówi się, że ma grube ogony.
(ang. leptokurtic distribution ) lub rozkład gruby/grubogonkowy przedstawia sytuacje, w których skrajne wyniki wystąpiły częściej niż oczekiwano. W porównaniu z rozkładem normalnym krzywe te mają nadmierną kurtozę. W związku z tym papiery wartościowe, które podążają za tym rozkładem, odnotowały zwroty, które przekroczyły trzy odchylenia standardowe poza średnią ponad 0,3% obserwowanych wyników.
Poniższy wykres przedstawia rozkład normalny (na zielono) oraz coraz bardziej leptokurtyczne krzywe (na czerwono i niebiesko), które wykazują tłuste ogony.
Zabezpieczenie przed ryzykiem ogona
Chociaż zdarzenia ogonowe, które negatywnie wpływają na portfele, są rzadkie, mogą mieć duże ujemne zwroty. Dlatego inwestorzy powinni zabezpieczyć się przed tymi zdarzeniami. Zabezpieczenie przed ryzykiem ogona ma na celu zwiększenie zysków w długim okresie, ale inwestorzy muszą ponosić koszty krótkoterminowe. Inwestorzy mogą dążyć do dywersyfikacji swoich portfeli, aby zabezpieczyć się przed ryzykiem ogona.
Na przykład, jeśli inwestor jest funduszami giełdowymi (ETF),. które śledzą indeks Standard & Poor's 500 (S&P 500), inwestor może zabezpieczyć się przed ryzykiem ogona, kupując instrumenty pochodne na indeks zmienności Cboe, który jest odwrotnie skorelowany z S&P 500.
##Przegląd najważniejszych wydarzeń
Ryzyko ogona to prawdopodobieństwo wystąpienia straty w wyniku rzadkiego zdarzenia, zgodnie z przewidywaniami rozkładu prawdopodobieństwa.
Potocznie krótkoterminowy ruch o więcej niż trzy odchylenia standardowe jest uważany za wystąpienie ryzyka ogona.
Podczas gdy ryzyko ogona technicznie odnosi się zarówno do lewego, jak i prawego ogona, ludzie są najbardziej zainteresowani stratami (lewy ogon).
Wydarzenia ogonowe skłoniły ekspertów do kwestionowania prawdziwego rozkładu prawdopodobieństwa zwrotu z aktywów, które można zainwestować.
