Risiko Prabayar

Apakah Risiko Prabayar?

prabayar ialah risiko yang terlibat dengan pemulangan pramatang prinsipal pada sekuriti pendapatan tetap. Apabila penghutang memulangkan sebahagian daripada prinsipal lebih awal, mereka tidak perlu membuat pembayaran faedah pada bahagian prinsipal tersebut. Ini bermakna pelabur dalam sekuriti pendapatan tetap yang berkaitan tidak akan menerima faedah yang dibayar ke atas prinsipal. Risiko prabayar adalah yang tertinggi untuk sekuriti pendapatan tetap, seperti bon boleh panggil dan sekuriti bersandarkan gadai janji ( MBS ). Bon dengan risiko prabayaran selalunya mempunyai penalti prabayaran.

Memahami Risiko Prabayar

Risiko prabayar wujud dalam beberapa sekuriti pendapatan tetap boleh panggil yang mungkin dibayar awal oleh pengeluar,. atau dalam kes sekuriti bersandarkan gadai janji, peminjam. Ciri-ciri ini memberi penerbit hak, tetapi bukan kewajipan, untuk menebus bon sebelum tempoh matang yang dijadualkan.

Dengan bon boleh panggil, penerbit mempunyai keupayaan untuk memulangkan prinsipal pelabur lebih awal. Selepas itu, pelabur tidak lagi menerima bayaran faedah. Penerbit bon tidak boleh dipanggil tidak mempunyai keupayaan ini. akibatnya, risiko prabayar, yang menggambarkan peluang penerbit memulangkan prinsipal awal dan pelabur kehilangan faedah berikutnya, hanya dikaitkan dengan bon boleh panggil.

Untuk sekuriti bersandarkan gadai janji, pemegang gadai janji boleh membiayai semula atau membayar gadai janji mereka, yang mengakibatkan pemegang sekuriti kehilangan faedah masa hadapan. Oleh kerana aliran tunai yang dikaitkan dengan sekuriti tersebut tidak pasti, hasil hingga matang tidak dapat diketahui secara pasti pada masa pembelian. Jika bon itu dibeli pada premium (harga lebih daripada 100), hasil bon itu kemudiannya kurang daripada yang dianggarkan pada masa pembelian.

Kritikan terhadap Risiko Prabayar

Masalah utama dengan risiko prabayar ialah ia boleh menimbun dek terhadap pelabur. Bon boleh panggil memihak kepada penerbit kerana ia cenderung untuk membuat risiko kadar faedah berat sebelah. Apabila kadar faedah meningkat, penerbit mendapat manfaat daripada mengunci kadar yang rendah. Sebaliknya, pembeli bon terperangkap dengan kadar faedah yang lebih rendah apabila kadar yang lebih tinggi tersedia. Terdapat kos peluang apabila pelabur membeli dan memegang bon dalam persekitaran kadar yang meningkat. Dari perspektif jumlah pulangan,. pemegang bon juga mengalami kerugian modal apabila kadar faedah meningkat.

Apabila kadar faedah jatuh, pelabur hanya mendapat manfaat jika bon tidak dipanggil. Apabila kadar faedah pasaran turun, pemegang bon mendapat keuntungan dengan terus menerima kadar faedah lama, yang lebih tinggi. Pelabur juga boleh menjual bon untuk mendapatkan keuntungan modal. Walau bagaimanapun, penerbit akan memanggil bon mereka dan membiayai semula jika kadar faedah menurun dengan ketara, menghapuskan kemungkinan pemegang bon mendapat manfaat daripada perubahan kadar. Pelabur dalam bon boleh panggil rugi apabila kadar faedah meningkat, tetapi mereka tidak boleh menang apabila kadar jatuh.

Sebagai perkara praktikal, bon korporat selalunya mempunyai peruntukan panggilan, manakala bon kerajaan jarang ada. Itulah salah satu sebab mengapa melabur dalam bon kerajaan selalunya merupakan pertaruhan yang lebih baik dalam persekitaran kadar faedah yang menurun. Walau bagaimanapun, bon korporat masih mempunyai pulangan yang lebih tinggi dalam jangka masa panjang.

Pelabur harus mempertimbangkan risiko prabayar, serta risiko lalai, sebelum memilih bon korporat berbanding bon kerajaan.

Keperluan untuk Risiko Prabayar

Tidak semua bon mempunyai risiko prabayar. Jika bon tidak boleh dipanggil, maka ia tidak mempunyai risiko prabayar. Bon ialah pelaburan hutang di mana entiti meminjam wang daripada pelabur. Entiti membuat pembayaran faedah tetap kepada pelabur sepanjang tempoh matang bon. Pada akhir tempoh, ia mengembalikan prinsipal pelabur. Bon boleh sama ada boleh dipanggil atau tidak boleh dipanggil.

Contoh Risiko Prabayar

Untuk bon boleh panggil, lebih tinggi kadar faedah bon berbanding kadar faedah semasa, lebih tinggi risiko prabayaran. Dengan sekuriti bersandarkan gadai janji, kebarangkalian bahawa gadai janji asas akan dibiayai semula meningkat apabila kadar faedah pasaran semasa jatuh lebih rendah di bawah kadar lama.

Sebagai contoh, pemilik rumah yang mengeluarkan gadai janji pada 7% mempunyai insentif yang lebih kuat untuk membiayai semula selepas kadar turun kepada 4% atau 5%. Apabila dan jika pemilik rumah membiayai semula, mereka yang dilaburkan dalam gadai janji asal di pasaran sekunder tidak menerima tempoh penuh pembayaran faedah. Jika mereka ingin terus melabur dalam pasaran gadai janji, mereka perlu menerima kadar faedah yang lebih rendah atau risiko lalai yang lebih tinggi.

Pelabur yang membeli bon boleh panggil dengan kadar faedah yang tinggi mengambil risiko prabayar. Selain sangat berkorelasi dengan penurunan kadar faedah, bayaran pendahuluan gadai janji sangat berkorelasi dengan peningkatan nilai rumah. Ini kerana nilai rumah yang semakin meningkat memberikan insentif kepada peminjam untuk menukar rumah mereka atau menggunakan pembiayaan semula keluar tunai,. yang kedua-duanya membawa kepada pembayaran pendahuluan gadai janji.

##Sorotan

• Risiko prapembayaran boleh menimbun dek terhadap pelabur dengan menjadikan risiko kadar faedah berat sebelah.

• Risiko prabayar ialah risiko yang terlibat dengan pemulangan pramatang prinsipal pada sekuriti pendapatan tetap.

• Risiko prabayar kebanyakannya mempengaruhi bon korporat dan sekuriti bersandarkan gadai janji (MBS).

• Apabila prabayaran berlaku, pelabur mesti melabur semula pada kadar faedah pasaran semasa, yang biasanya jauh lebih rendah.