Kemurungan Hebat

Apakah Kemelesetan Besar?

Istilah "Kemelesetan Besar" merujuk kepada kemelesetan ekonomi terbesar dan terpanjang dalam sejarah dunia moden. Kemelesetan Besar berlaku antara tahun 1929 dan 1941, iaitu tahun yang sama ketika Amerika Syarikat memasuki Perang Dunia II pada tahun 1941. Tempoh ini diserlahkan oleh beberapa penguncupan ekonomi, termasuk kejatuhan pasaran saham pada tahun 1929 dan panik perbankan yang berlaku pada tahun 1930 dan 1931.

Ahli ekonomi dan ahli sejarah sering menyebut Kemelesetan Besar sebagai salah satu peristiwa ekonomi yang terbesar—jika bukan yang paling teruk—pada abad ke-20.

Kejatuhan Pasaran Saham

Semasa kemelesetan singkat yang berlangsung dari 1920 hingga 1921, yang dikenali sebagai Kemelesetan Terlupakan, pasaran saham AS jatuh hampir 50%, dan keuntungan korporat merosot lebih 90%. Ekonomi AS menikmati pertumbuhan yang teguh sepanjang dekad yang lain. The Roaring Twenties, sebagai era yang mula dikenali, adalah tempoh apabila orang ramai Amerika menemui pasaran saham dan mendahuluinya.

Kegilaan spekulatif menjejaskan kedua-dua pasaran hartanah dan Bursa Saham New York (NYSE). Bekalan wang yang longgar dan tahap dagangan margin yang tinggi oleh pelabur telah membantu meningkatkan kenaikan harga aset yang tidak pernah berlaku sebelum ini.

Pendahuluan hingga Oktober 1929 menyaksikan harga ekuiti meningkat kepada gandaan tinggi sepanjang masa iaitu lebih daripada 19 kali pendapatan korporat selepas cukai. Ini, ditambah dengan penanda aras Indeks Perindustrian Dow Jones (DJIA) meningkat 500% dalam tempoh lima tahun sahaja, akhirnya menyebabkan kejatuhan pasaran saham.

Gelembung NYSE pecah dengan ganas pada 24 Okt. 1929, hari yang dikenali sebagai Black Thursday. Perhimpunan ringkas berlaku pada hari Jumaat 25hb dan semasa sesi separuh hari Sabtu 26hb. Bagaimanapun, minggu berikutnya membawa Black Monday (28 Okt) dan Black Tuesday (29 Okt.). DJIA jatuh lebih daripada 20% sepanjang dua hari tersebut. Pasaran saham akhirnya akan jatuh hampir 90% daripada kemuncaknya pada tahun 1929.

Riak daripada nahas itu merebak merentasi Lautan Atlantik ke Eropah yang mencetuskan krisis kewangan lain seperti keruntuhan Boden-Kredit Anstalt, bank terpenting Austria. Pada tahun 1931, bencana ekonomi melanda kedua-dua benua dengan kuat sepenuhnya.

Ekor Ekonomi AS

Kejatuhan pasaran saham pada tahun 1929 menghapuskan kekayaan nominal,. kedua-dua korporat dan swasta, menyebabkan ekonomi AS mengalami kemerosotan. Pada awal tahun 1929, kadar pengangguran AS ialah 3.2%. Menjelang 1933, ia melonjak lebih 25%.

Walaupun campur tangan dan perbelanjaan kerajaan yang tidak pernah berlaku sebelum ini oleh kedua-dua pentadbiran Hoover dan Roosevelt, kadar pengangguran kekal melebihi 18.9% pada tahun 1938. Keluaran dalam negara kasar (KDNK) per kapita sebenar berada di bawah paras 1929 pada masa Jepun mengebom Pearl Harbor pada akhir 1941.

Walaupun kemalangan itu mungkin mencetuskan kemelesetan ekonomi selama sedekad, kebanyakan ahli sejarah dan ahli ekonomi bersetuju bahawa kemalangan itu sahaja tidak menyebabkan Kemelesetan Besar. Ia juga tidak menjelaskan mengapa kemerosotan dan ketabahan itu begitu teruk. Pelbagai acara dan dasar tertentu menyumbang kepada Kemelesetan Besar dan membantu memanjangkannya pada tahun 1930-an.

Kesilapan oleh Rizab Persekutuan Muda

Rizab Persekutuan yang agak baru salah urus bekalan wang dan kredit sebelum dan selepas kemalangan pada tahun 1929. Menurut ahli kewangan seperti Milton Friedman dan diakui oleh bekas Pengerusi Rizab Persekutuan Ben Bernanke.

Diwujudkan pada tahun 1913, Fed kekal tidak aktif sepanjang lapan tahun pertama kewujudannya. Selepas ekonomi pulih dari kemelesetan 1920 hingga 1921, Fed membenarkan pengembangan monetari yang ketara. Jumlah bekalan wang meningkat sebanyak $28 bilion, peningkatan 61.8% antara 1921 dan 1928. Deposit bank meningkat sebanyak 51.1%, saham simpanan dan pinjaman meningkat sebanyak 224.3%, dan rizab polisi insurans hayat bersih melonjak 113.8%. Semua ini berlaku selepas pemotongan Rizab Persekutuan memerlukan rizab kepada 3% pada tahun 1917. Keuntungan dalam rizab emas melalui Perbendaharaan dan Fed hanya $1.16 bilion.

Dengan meningkatkan bekalan wang dan mengekalkan kadar faedah yang rendah sepanjang dekad itu, Fed mencetuskan pengembangan pesat yang mendahului kejatuhan. Sebahagian besar daripada lebihan pertumbuhan bekalan wang melambungkan pasaran saham dan buih hartanah.

Selepas gelembung pecah dan pasaran jatuh, Fed mengambil haluan sebaliknya dengan mengurangkan bekalan wang hampir satu pertiga. Pengurangan ini menyebabkan masalah kecairan yang teruk bagi banyak bank kecil dan menyekat harapan untuk pemulihan yang cepat.

Laluan perdagangan yang dicipta semasa Perang Dunia II kekal terbuka semasa Kemelesetan Besar dan membantu pasaran pulih.

Penumbuk Ketat Fed

Seperti yang dinyatakan oleh Bernanke dalam alamat November 2002, sebelum Fed wujud, panik bank biasanya diselesaikan dalam beberapa minggu. Institusi kewangan swasta yang besar akan meminjamkan wang kepada institusi kecil terkuat untuk mengekalkan integriti sistem. Senario seperti itu telah berlaku dua dekad lebih awal, semasa Panik 1907.

Apabila penjualan kegilaan menyebabkan NYSE melonjak ke bawah dan membawa kepada aliran bank, jurubank pelaburan JP Morgan melangkah masuk untuk mengumpulkan penduduk Wall Street untuk memindahkan sejumlah besar modal kepada bank yang kekurangan dana. Ironinya, panik itulah yang menyebabkan kerajaan mewujudkan Rizab Persekutuan untuk mengurangkan pergantungan kepada pembiaya individu seperti Morgan.

Selepas Black Thursday, ketua beberapa bank New York telah cuba menanamkan keyakinan dengan secara ketara membeli blok besar saham mewah pada harga di atas pasaran. Walaupun tindakan ini menyebabkan rali ringkas pada hari Jumaat, penjualan yang panik bersambung semula pada hari Isnin. Dalam dekad sejak 1907, pasaran saham berkembang di luar kemampuan usaha individu tersebut. Kini, hanya Fed yang cukup besar untuk menyokong sistem kewangan AS.

Fed gagal berbuat demikian dengan suntikan tunai antara 1929 dan 1932. Sebaliknya, ia menyaksikan bekalan wang runtuh dan membiarkan beribu-ribu bank gagal. Pada masa itu, undang-undang perbankan menyukarkan institusi untuk berkembang dan mempelbagaikan cukup untuk bertahan dengan pengeluaran besar-besaran deposit atau dijalankan di bank.

Walaupun sukar untuk difahami, reaksi keras Fed mungkin disebabkan oleh ketakutannya bahawa menyelamatkan bank-bank yang cuai hanya akan menggalakkan tidak bertanggungjawab fiskal pada masa hadapan. Sesetengah ahli sejarah berpendapat bahawa Fed mencipta keadaan yang menyebabkan ekonomi menjadi terlalu panas dan kemudian memburukkan lagi keadaan ekonomi yang sudah teruk.

Harga Disokong Hoover

Herbert Hoover mengambil tindakan selepas kemalangan itu berlaku walaupun dia sering disifatkan sebagai presiden "tidak berbuat apa-apa".

Antara 1930 dan 1932, beliau melaksanakan:

Peningkatan kepada perbelanjaan persekutuan sebanyak 42%, yang terlibat dalam program kerja awam besar-besaran seperti Perbadanan Kewangan Pembinaan Semula (RFC)
Cukai untuk membayar program baru
Larangan ke atas imigresen pada tahun 1930 untuk menghalang pekerja berkemahiran rendah daripada membanjiri pasaran buruh

Hoover terutamanya bimbang dengan fakta bahawa gaji akan dipotong berikutan kemelesetan ekonomi. Beliau memberi alasan bahawa harga perlu kekal tinggi untuk memastikan gaji tinggi dalam semua industri. Untuk mengekalkan harga yang tinggi, pengguna perlu membayar lebih.

Tetapi orang ramai dibakar teruk dalam nahas itu, menyebabkan ramai orang tidak mempunyai sumber untuk berbelanja mewah untuk barangan dan perkhidmatan. Syarikat juga tidak boleh bergantung pada perdagangan luar negara,. kerana negara asing tidak sanggup membeli barangan Amerika yang terlalu mahal seperti orang Amerika.

Banyak campur tangan beliau dan Kongres yang lain selepas kemalangan, seperti gaji, buruh, perdagangan dan kawalan harga, merosakkan keupayaan ekonomi untuk menyesuaikan dan mengagihkan semula sumber.

Proteksionisme AS

Realiti suram ini memaksa Hoover menggunakan undang-undang untuk menaikkan harga dan seterusnya gaji dengan mencekik persaingan asing yang lebih murah. Mengikuti tradisi perlindungan,. dan menentang bantahan lebih 1,000 ahli ekonomi negara, Hoover menandatangani undang-undang Akta Tarif Smoot-Hawley 1930.

Perbuatan itu pada mulanya adalah cara untuk melindungi pertanian tetapi berkembang menjadi tarif pelbagai industri,. mengenakan duti besar ke atas lebih 880 produk asing. Hampir tiga dozen negara bertindak balas, dan import jatuh daripada $7 bilion pada tahun 1929 kepada hanya $2.5 bilion pada tahun 1932. Menjelang tahun 1934, perdagangan antarabangsa telah menurun sebanyak 66%. Tidak menghairankan, keadaan ekonomi semakin teruk di seluruh dunia.

Hasrat Hoover untuk mengekalkan pekerjaan dan tahap pendapatan individu dan korporat dapat difahami. Walau bagaimanapun, beliau menggalakkan perniagaan untuk menaikkan gaji, mengelakkan pemberhentian kerja dan mengekalkan harga yang tinggi pada masa yang sepatutnya jatuh. Dengan kitaran kemelesetan/kemurungan sebelum ini, Amerika Syarikat mengalami satu hingga tiga tahun gaji rendah dan pengangguran sebelum penurunan harga membawa kepada pemulihan. Tidak dapat mengekalkan tahap buatan ini, dan dengan perdagangan global terputus dengan berkesan, ekonomi AS merosot daripada kemelesetan kepada kemelesetan.

Tawaran Baharu

Presiden Franklin Roosevelt menjanjikan perubahan besar-besaran apabila beliau diundi pada tahun 1933. Tawaran Baharu yang dimulakannya ialah siri program dan tindakan domestik yang inovatif dan belum pernah berlaku sebelum ini yang direka untuk meningkatkan perniagaan Amerika, mengurangkan pengangguran dan melindungi orang ramai.

Secara longgar berdasarkan ekonomi Keynesian,. ia berdasarkan fakta bahawa kerajaan boleh dan harus merangsang ekonomi. Tawaran Baharu menetapkan matlamat yang tinggi untuk mencipta dan mengekalkan infrastruktur nasional,. pekerjaan penuh dan gaji yang sihat. Kerajaan menetapkan untuk mencapai matlamat ini melalui harga, upah, dan juga kawalan pengeluaran.

Sesetengah ahli ekonomi mendakwa bahawa Roosevelt meneruskan banyak campur tangan Hoover, hanya pada skala yang lebih besar. Beliau mengekalkan tumpuan tegar pada sokongan harga dan gaji minimum dan mengeluarkan negara daripada standard emas,. melarang individu menimbun syiling emas dan jongkong. Beliau melarang amalan perniagaan monopoli dan memulakan berpuluh-puluh program kerja awam baharu dan agensi penciptaan pekerjaan lain.

Pentadbiran Roosevelt membayar petani dan penternak untuk menghentikan atau mengurangkan pengeluaran. Salah satu teka-teki yang paling menyayat hati dalam tempoh itu ialah pemusnahan tanaman berlebihan, walaupun memerlukan beribu-ribu rakyat Amerika untuk mengakses makanan yang berpatutan.

Cukai persekutuan meningkat tiga kali ganda antara 1933 dan 1940 untuk membayar inisiatif ini serta program baharu seperti Keselamatan Sosial. Kenaikan ini termasuk kenaikan cukai eksais, cukai pendapatan peribadi, cukai warisan, cukai pendapatan korporat dan lebihan cukai keuntungan.

Kejayaan dan Kegagalan Tawaran Baharu

Tawaran Baharu membawa kepada keputusan yang boleh diukur, seperti pembaharuan dan penstabilan sistem kewangan, meningkatkan keyakinan orang ramai. Roosevelt mengisytiharkan cuti bank selama seminggu penuh pada Mac 1933 untuk mengelakkan keruntuhan institusi akibat pengeluaran panik. Ini diikuti dengan program pembinaan untuk rangkaian empangan, jambatan, terowong, dan jalan raya. Projek-projek ini membuka program kerja persekutuan, menggaji beribu-ribu orang.

Walaupun ekonomi menunjukkan sedikit pemulihan, lantunan itu terlalu lemah untuk dasar Perjanjian Baru tidak boleh disifatkan secara jelas berjaya dalam menarik Amerika keluar daripada Kemelesetan Besar. Ahli sejarah dan ahli ekonomi tidak bersetuju dengan sebabnya:

Ahli Keynesian menyalahkan kekurangan perbelanjaan persekutuan, mengatakan bahawa Roosevelt tidak pergi cukup jauh dalam rancangan pemulihannya yang berpusatkan kerajaan
Yang lain mendakwa bahawa dengan cuba mencetuskan penambahbaikan serta-merta dan bukannya membiarkan kitaran ekonomi/perniagaan mengikuti arah biasa dua tahun yang mencapai titik terendah dan kemudian melantun semula, Roosevelt mungkin telah memanjangkan kemurungan, sama seperti Hoover lakukan sebelum dia

Kajian oleh dua ahli ekonomi di University of California, Los Angeles menganggarkan bahawa Perjanjian Baru melanjutkan Kemelesetan Besar sekurang-kurangnya tujuh tahun. Tetapi ada kemungkinan bahawa pemulihan yang agak cepat, yang merupakan ciri pemulihan pasca kemurungan yang lain, mungkin tidak berlaku secepat selepas 1929. Itu kerana ia adalah kali pertama orang awam (bukan hanya elit Wall Street) kehilangan sejumlah besar dalam pasaran saham.

Ahli sejarah ekonomi Amerika Robert Higgs berhujah bahawa peraturan dan peraturan baru Roosevelt datang begitu pantas dan sangat revolusioner sehingga perniagaan menjadi takut untuk mengupah atau melabur. Philip Harvey, seorang profesor undang-undang dan ekonomi di Universiti Rutgers, mencadangkan bahawa Roosevelt lebih berminat untuk menangani kebimbangan kebajikan sosial daripada mencipta pakej rangsangan makroekonomi gaya Keynesian .

Polisi Keselamatan Sosial yang digubal oleh Tawaran Baharu mencipta program untuk pengangguran, insurans hilang upaya, hari tua dan faedah balu.

Kesan Perang Dunia Kedua

Kemelesetan Besar nampaknya berakhir secara tiba-tiba sekitar tahun 1941 hingga 1942. Itu jika kita melihat angka pekerjaan dan KDNK. Ini hanya sekitar masa Amerika Syarikat memasuki Perang Dunia II. Kadar pengangguran jatuh daripada lapan juta pada tahun 1940 kepada hanya lebih satu juta pada tahun 1943. Walau bagaimanapun, lebih daripada 16 juta rakyat Amerika telah ditugaskan untuk berperang dalam Perkhidmatan Tentera. Dalam sektor swasta,. kadar pengangguran sebenar meningkat semasa perang.

Taraf hidup menurun disebabkan kekurangan masa perang yang disebabkan oleh catuan,. dan cukai meningkat secara mendadak untuk membiayai usaha perang. Pelaburan swasta menurun daripada $17.9 bilion pada tahun 1940 kepada $5.7 bilion pada tahun 1943, dan jumlah pengeluaran sektor swasta jatuh hampir 50%.

Walaupun tanggapan bahawa perang telah menamatkan Kemelesetan Besar adalah kesilapan tingkap yang rosak, konflik itu meletakkan Amerika Syarikat di jalan menuju pemulihan. Perang membuka saluran perdagangan antarabangsa dan membalikkan kawalan harga dan upah. Permintaan kerajaan dibuka untuk produk yang murah, dan permintaan itu mewujudkan rangsangan fiskal yang besar.

Dalam 12 bulan pertama selepas perang berakhir, pelaburan swasta meningkat daripada $10.6 bilion kepada $30.6 bilion. Pasaran saham merosot dalam beberapa tahun yang singkat.

Garisan bawah

Kemelesetan Besar adalah hasil daripada gabungan faktor yang tidak bernasib baik, termasuk Fed flip-flopping, tarif perlindungan,. dan usaha campur tangan kerajaan yang digunakan secara tidak konsisten. Tempoh ini boleh dipendekkan atau dielakkan oleh perubahan dalam mana-mana faktor ini.

Walaupun perdebatan berterusan sama ada campur tangan itu sesuai, banyak pembaharuan daripada Perjanjian Baru, seperti Keselamatan Sosial, insurans pengangguran dan subsidi pertanian,. wujud sehingga hari ini. Andaian bahawa kerajaan persekutuan harus bertindak pada masa krisis ekonomi negara kini disokong kuat. Warisan ini adalah salah satu sebab Kemelesetan Besar dianggap sebagai salah satu peristiwa penting dalam sejarah Amerika moden.

Sorotan

Faktor lain termasuk ketidakaktifan diikuti dengan tindakan berlebihan oleh Fed juga menyumbang kepada Kemelesetan Besar.
Kebanyakan ahli sejarah dan ahli ekonomi bersetuju bahawa kejatuhan pasaran saham pada tahun 1929 bukanlah satu-satunya punca Kemelesetan Besar.
Kedua-dua Presiden Hoover dan Roosevelt cuba mengurangkan kesan kemurungan melalui dasar kerajaan.
Melabur dalam pasaran spekulatif pada tahun 1920-an membawa kepada kejatuhan pasaran saham pada tahun 1929, yang menghapuskan banyak kekayaan nominal.
Kemelesetan Besar adalah kemelesetan ekonomi terbesar dan terpanjang dalam sejarah dunia moden yang berlaku antara 1929 dan 1941.

Soalan Lazim

Bilakah Kemelesetan Hebat Bermula?

Kemelesetan Besar bermula berikutan kejatuhan pasaran saham pada tahun 1929, yang menghapuskan kekayaan nominal swasta dan korporat. Ini menyebabkan ekonomi AS mengalami kemerosotan dan akhirnya meleleh keluar dari sempadan AS ke Eropah.

Apa Sebenarnya yang Menyebabkan Kemelesetan Besar?

Sukar untuk menentukan dengan tepat faktor spesifik yang menyebabkan Kemelesetan Besar. Tetapi ahli ekonomi dan ahli sejarah umumnya bersetuju bahawa terdapat beberapa faktor pengurangan yang membawa kepada tempoh kemelesetan ini. Ini termasuk kejatuhan pasaran saham pada tahun 1929, standard emas, penurunan dalam pinjaman dan tarif, serta panik perbankan, dan dasar monetari yang dikontrak oleh Fed.

Bilakah Kemelesetan Hebat Berakhir?

Kemelesetan Besar berakhir pada tahun 1941. Ini adalah sekitar masa yang sama ketika Amerika Syarikat memasuki Perang Dunia II. Kebanyakan ahli ekonomi menyebut ini sebagai tarikh tamat, kerana ini adalah masa pengangguran menurun dan KDNK meningkat.