Brzana

Co to jest sztanga?

Brzana to strategia inwestycyjna mająca zastosowanie przede wszystkim do portfela o stałym dochodzie . Zgodnie z metodą sztangi, połowa portfela zawiera obligacje długoterminowe , a druga połowa zawiera obligacje krótkoterminowe. „Sztanga” ma swoją nazwę, ponieważ strategia inwestycyjna wygląda jak sztanga z obligacjami mocno obciążonymi na obu końcach osi czasu zapadalności. Wykres pokaże dużą liczbę gospodarstw krótkoterminowych i długoterminowych , ale niewiele lub nic w gospodarstwach pośrednich.

Zrozumienie sztangi

Strategia ze sztangą będzie miała portfel składający się z obligacji krótkoterminowych i obligacji długoterminowych, bez obligacji pośrednich. Obligacje krótkoterminowe są uważane za obligacje o terminie zapadalności do pięciu lat, podczas gdy obligacje długoterminowe mają termin zapadalności co najmniej 10 lat. Obligacje długoterminowe zwykle przynoszą wyższe zyski — stopy procentowe — aby zrekompensować inwestorowi ryzyko związane z długim okresem utrzymywania.

Jednak wszystkie obligacje o stałym oprocentowaniu niosą ze sobą ryzyko stopy procentowej,. które ma miejsce, gdy rynkowe stopy procentowe rosną w stosunku do posiadanych papierów wartościowych o stałym oprocentowaniu. W rezultacie posiadacz obligacji może uzyskać niższą rentowność w porównaniu z rynkiem w środowisku rosnących stóp. Obligacje długoterminowe niosą ze sobą wyższe ryzyko stopy procentowej niż obligacje krótkoterminowe. Ponieważ inwestycje o krótkim terminie zapadalności pozwalają inwestorowi na częstsze reinwestowanie, papiery wartościowe o porównywalnym ratingu przynoszą niższy zysk przy krótszych wymaganiach dotyczących posiadania.

Alokacja aktywów ze strategią sztangi

Tradycyjne pojęcie strategii sztangi wymaga od inwestorów posiadania bardzo bezpiecznych inwestycji o stałym dochodzie. Jednak alokację można mieszać między aktywami ryzykownymi i niskimi. Ponadto wagi – całkowity wpływ jednego aktywa na cały portfel – dla obligacji po obu stronach sztangi nie muszą być ustalone na 50%. Korekty wskaźnika na każdym końcu mogą ulec zmianie, gdy wymagają tego warunki rynkowe.

Strategia sztangi może być skonstruowana przy użyciu portfeli akcji, z których połowa portfela jest zakotwiczona w obligacjach, a druga połowa w akcjach. Strategia może być również skonstruowana tak, aby obejmowała mniej ryzykowne akcje, takie jak duże, stabilne spółki, podczas gdy druga połowa sztangi może dotyczyć bardziej ryzykownych akcji, takich jak akcje rynków wschodzących.

Najlepsze z obu światów Bonda

Strategia sztangi stara się uzyskać to, co najlepsze z obu światów, pozwalając inwestorom inwestować w obligacje krótkoterminowe, korzystając z bieżących kursów, a jednocześnie posiadając obligacje długoterminowe, które przynoszą wysokie zyski. Jeśli stopy procentowe wzrosną, inwestor obligacji będzie miał mniejsze ryzyko stopy procentowej, ponieważ obligacje krótkoterminowe zostaną rolowane lub reinwestowane w nowe obligacje krótkoterminowe po wyższych stopach.

Załóżmy na przykład, że inwestor posiada dwuletnią obligację, która daje 1% zysku. Rynkowe stopy procentowe rosną tak, że obecne dwuletnie obligacje przynoszą teraz 3%. Inwestor pozwala na zapadnięcie istniejącej dwuletniej obligacji i przeznacza te środki na zakup nowej emisji, dwuletniej obligacji z 3% rentownością. Wszelkie długoterminowe obligacje utrzymywane w portfelu inwestora pozostają nienaruszone do terminu zapadalności.

W rezultacie strategia inwestycyjna sztangi jest aktywną formą zarządzania portfelem,. ponieważ wymaga częstego monitorowania. Obligacje krótkoterminowe muszą być w sposób ciągły rolowane na inne instrumenty krótkoterminowe w miarę ich dojrzewania.

Strategia ze sztangą oferuje również dywersyfikację i zmniejsza ryzyko przy jednoczesnym zachowaniu potencjału do uzyskania wyższych zwrotów. Jeśli stopy wzrosną, inwestor będzie miał możliwość reinwestowania wpływów z obligacji krótkoterminowych po wyższych stopach. Krótkoterminowe papiery wartościowe zapewniają również inwestorom płynność i elastyczność w radzeniu sobie z sytuacjami awaryjnymi, ponieważ często dojrzewają.

TTT

Ryzyko związane ze strategią sztangi

Strategia inwestycyjna sztangi nadal wiąże się z pewnym ryzykiem stopy procentowej, mimo że inwestor posiada długoterminowe obligacje o wyższej rentowności niż krótsze terminy zapadalności. Jeśli te długoterminowe obligacje zostały kupione, gdy rentowność była niska, a następnie stopy wzrosną, inwestor utknął z obligacjami 10- lub 30-letnimi przy rentownościach znacznie niższych niż rynek. Inwestor musi mieć nadzieję, że w długim okresie rentowności obligacji będą porównywalne z rynkiem. alternatywnie mogą zdać sobie sprawę ze straty,. sprzedać obligacje o niższej rentowności i kupić zamiennik, który przyniesie wyższą rentowność.

Ponadto, ponieważ strategia sztangi nie inwestuje w obligacje średnioterminowe o pośrednich terminach zapadalności od pięciu do dziesięciu lat, inwestorzy mogą przegapić, jeśli stopy są wyższe dla tych terminów zapadalności. Na przykład inwestorzy trzymaliby dwuletnie i dziesięcioletnie obligacje, podczas gdy pięcioletnie lub siedmioletnie obligacje mogłyby przynosić wyższe zyski.

Wszystkie obligacje mają ryzyko inflacyjne. Inflacja to koncepcja ekonomiczna, która mierzy tempo wzrostu poziomu cen koszyka standardowych towarów i usług w określonym okresie. Chociaż można znaleźć obligacje o zmiennym oprocentowaniu, w większości są to papiery wartościowe o stałym oprocentowaniu. Obligacje o stałym oprocentowaniu mogą nie nadążać za inflacją. Wyobraź sobie, że inflacja rośnie o 3%, ale obligatariusz ma obligacje płacące 2%. W ujęciu realnym mają stratę netto w wysokości 1%.

Wreszcie, inwestorzy są również narażeni na ryzyko reinwestycji,. które ma miejsce, gdy rynkowe stopy procentowe są poniżej tego, co zarabiali na swoich portfelach dłużnych. W tym przypadku załóżmy, że inwestor otrzymywał 3% odsetek od weksla, który zapadł i zwrócił kapitał. Stawki rynkowe spadły do 2%. Teraz inwestor nie będzie w stanie znaleźć zamiennych papierów wartościowych, które przynoszą wyższy zwrot w wysokości 3%, nie wybierając bardziej ryzykownych obligacji o niższej wiarygodności kredytowej.

Przykład strategii ze sztangą w świecie rzeczywistym

Jako przykład załóżmy, że sztanga do alokacji aktywów składa się w 50% z bezpiecznych, konserwatywnych inwestycji, takich jak obligacje skarbowe z jednej strony, aw 50% z akcji z drugiej.

Załóżmy, że nastroje na rynku stają się coraz bardziej pozytywne w krótkim okresie i prawdopodobnie rynek jest na początku silnego wzrostu. Inwestycje na agresywnym – sprawiedliwym – końcu sztangi radzą sobie dobrze. W miarę postępu rajdu i wzrostu ryzyka rynkowego inwestor może zrealizować swoje zyski i ograniczyć ekspozycję na ryzykowną stronę sztangi. Być może sprzedają 10% udziałów w akcjach i przeznaczą wpływy na papiery wartościowe o stałym dochodzie o niskim ryzyku. Skorygowana alokacja wynosi teraz 40% akcji do 60% obligacji.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Brzana to strategia portfela o stałym dochodzie, w której połowa udziałów to instrumenty krótkoterminowe, a druga połowa to inwestycje długoterminowe.

• Strategia sztangi pozwala inwestorom na skorzystanie z aktualnych stóp procentowych poprzez inwestowanie w obligacje krótkoterminowe, a także na wyższe zyski z posiadania obligacji długoterminowych.

• Strategia ze sztangą może również mieszać akcje i obligacje.

• Istnieje kilka zagrożeń związanych ze stosowaniem strategii sztangi, takich jak ryzyko stopy procentowej i ryzyko inflacji.