Płaca maksymalna

Co to jest maksymalna płaca?

Płaca maksymalna to pułap cenowy nałożony na wysokość odszkodowania, jakie pracownik może otrzymać w danym okresie. Może być narzucony jako poziom bezwzględny lub jako stosunek między osobami o wysokich i niskich zarobkach. Jeśli jest to wiążące ograniczenie (poniżej płacy rynkowej), spowoduje to zwykle problemy związane z pułapami cen i podobnymi kontrolami cen,. chociaż inne względy polityczne mogą przeważać nad znanymi kosztami społecznymi.

maksymalną można skontrastować z płacą minimalną lub ceną minimalną nałożoną na to, co pracodawcy mogą płacić swoim pracownikom.

Zrozumienie maksymalnej płacy

Jako pułap cenowy może obowiązywać płaca maksymalna (poniżej płacy rynkowej) lub nie (powyżej płacy rynkowej). W tym drugim przypadku płaca maksymalna nie będzie miała rzeczywistego wpływu na wypłacane wynagrodzenie lub inne wyniki rynkowe. W przypadku obowiązującej płacy maksymalnej przewidywalnym rezultatem będzie niedobór wysoko wykwalifikowanych, wysoko zarabiających pracowników, którym nie da się zrekompensować pełnej wartości, jaką tworzą dla swoich pracodawców i w naturalny sposób zmniejszą nakład czasu i nakładu pracy. będzie chętny do zaoferowania na rynku w odpowiedzi.

Pracownicy ci mogą indywidualnie zmniejszyć ilość marginalnego wysiłku, jaki wkładają w swoją pracę, a niektórzy mogą opuścić rynek pracy wyłącznie w celu podjęcia samozatrudnienia,. przejścia na emeryturę,. wypoczynku lub wejścia na inne rynki pracy, na których nie obowiązuje maksymalna płaca. Maksymalna płaca może być uwzględniona w całym kraju, branży lub firmie, a im szerszy zakres, tym większe będą te podstawowe efekty.

Ten niedobór wysoko wykwalifikowanej siły roboczej, jak każdy niedobór, zmniejsza nadwyżkę zarówno konsumenta , jak i producenta na rynkach pracy i powoduje utratę masy ciała przez społeczeństwo. Przy płacy maksymalnej ilość pracy wymaganej przez pracodawców jest większa niż ilość siły roboczej, którą wysoko wykwalifikowanych pracowników są gotowi dostarczyć. Zatrudnienie pracowników o wysokich kwalifikacjach spadnie w miarę ich wycofywania się z rynku, a pracodawcy nie będą w stanie obsadzić wakatów do pracy wymagającej wysokich kwalifikacji. Firmy dotknięte maksymalnym wynagrodzeniem będą mniej produktywne i mniej rentowne w takim stopniu, w jakim będą uzależnione od dostępności wysoko wykwalifikowanej siły roboczej, a im więcej gospodarki dotyczy płacy maksymalnej, tym bardziej ucierpi na tym całe społeczeństwo zmniejszona produktywność.

W sensie dynamicznym inwestycje i kapitał będą miały tendencję do wypływu z dotkniętych firm, a wysoko wykwalifikowani pracownicy wypłyną z gospodarki, chyba że pracodawcy znajdą sposoby na obejście maksymalnej płacy poprzez inne zachęty lub formy rekompensaty. Mogą one przybierać formę świadczeń pozapłacowych, premii za zatrudnienie lub nieuczciwych płatności pod stołem. Wysoko wykwalifikowani pracownicy, którzy nie są w stanie znaleźć odpowiedniego zatrudnienia, mogą przejść do samozatrudnienia i rozpocząć działalność gospodarczą, której w innym przypadku nie woleliby i mogą być nieodpowiednią, co obniża ogólną jakość oceny przedsiębiorców i podejmowania decyzji w społeczeństwie.

Biorąc pod uwagę koszty opieki społecznej nałożone na pracowników, pracodawców i ogół społeczeństwa przez płacę maksymalną, konieczne byłyby znaczne korzyści kompensujące, aby uzasadnić taką politykę. Typowe uzasadnienia polityczne obejmują argumenty moralne przeciwko nierówności majątkowej i dochodowej. Ponieważ niedobór wysoko wykwalifikowanych pracowników może stanowić poważną barierę wejścia do niektórych branż, poszukiwanie go może odgrywać dużą rolę. Pogoń za rentą ze strony pracodawców, którzy mają względną przewagę w przyciąganiu wysoko wykwalifikowanych pracowników (ze względu na zwolnienia prawne lub możliwość wypłaty świadczeń pozapłacowych, takich jak dostęp do elitarnych możliwości nawiązywania kontaktów społecznych ) może stanowić główną praktyczną motywację dla polityki producentów do narzucenia i utrzymania płacy maksymalnej.

Przykłady płac maksymalnych

Prezydent USA Franklin D. Roosevelt w 1942 r. zaproponował krańcową stawkę podatkową w wysokości 100% od dochodu powyżej 25 000 USD, aby zniechęcić do spekulacji wojennych i zachęcić bogatych do poświęceń w zarobkach pieniężnych.

Obecnie płaca maksymalna staje się coraz bardziej przedmiotem debaty w XXI wieku, ponieważ coraz więcej dyrektorów generalnych i kadry kierowniczej zabiera do domu miliony dolarów zarobków w porównaniu z płacą minimalną zarabianą przez niektórych pracowników tych samych firm.

Komunistyczny kraj Kuba od dawna miał maksymalną pensję ograniczoną do 20 dolarów miesięcznie za prawie każdą pracę w całym kraju, wraz z systemem dwuwalutowym. Jednak zmieniło się to w 2021 r., Kiedy płace wzrosły, odzwierciedlając skok ogólnych cen w wyniku zjednoczenia dwóch walut. Nowa minimalna pensja w wysokości 87 USD miesięcznie i maksymalna 396 USD miesięcznie otwiera zakres 32 poziomów płac, które różnią się w zależności od stanowiska.

Egipski sektor bankowy mocno ucierpiał, gdy ponad dwustu dyrektorów zrezygnowało z pracy po tym, jak bank centralny tego kraju zastosował ustawę o maksymalnej płacy w wysokości około 5800 dolarów miesięcznie. Szwajcaria zainicjowała referendum w 2013 r., które nie przeszło pomyślnie, które ograniczyłoby płacę kadry kierowniczej firmy do dwunastokrotności płacy najniżej opłacanego pracownika.

W 2017 r. brytyjski polityk Jeremy Corbyn, po decyzji Wielkiej Brytanii o wyjściu z Unii Europejskiej (UE),. wezwał do ustanowienia stosunku wynagrodzeń dyrektorów generalnych do pracowników na poziomie 20:1. Gdyby zostało to uchwalone, oznaczałoby to, że kadra kierownicza firm rywalizujących o kontrakty rządowe nie byłaby w stanie zarabiać więcej niż 20-krotność rocznych dochodów najniżej opłacanych pracowników firm.

Zwolennicy płacy maksymalnej twierdzą, że mniejsze płacenie wyższym urzędnikom umożliwia firmie tworzenie większych korzyści finansowych dla wszystkich. Jednak krytycy twierdzą, że firmy stracą największe talenty na rzecz innych firm i gospodarek, które nie ograniczają potencjalnych zysków.

Plusy i minusy płacy maksymalnej

Zwolennicy twierdzą, że płaca maksymalna z pewnością wzmocni gospodarkę. Ich zdaniem, jeśli osoby o wysokich zarobkach zarabiają mniej, to dodatkowe środki, które zostaną, można wykorzystać na podniesienie wynagrodzeń dla innych i zatrudnienie większej liczby pracowników. Zauważ, że ten pogląd zakłada, że przychody firmy są po prostu podane i nie zależą w dużej mierze od wysiłków i decyzji najlepiej zarabiających pracowników.

Twierdzą, że przy większej liczbie osób zatrudnionych będzie płacone więcej podatków, co z kolei oznaczałoby, że rząd i społeczeństwo skorzystają na obniżeniu wynagrodzeń kadry kierowniczej. Nie jest jasne, jaka jest podstawa ich przekonania, że przesunięcie większych zarobków z osób o wysokich zarobkach w najwyższych przedziałach podatku dochodowego na pracowników w niższych przedziałach podatkowych przyniesie większe dochody podatkowe.

Ponadto, jeśli płace najlepiej zarabiających w firmie są bezpośrednio powiązane z płacami pracowników płacy minimalnej w tej samej firmie w formie stosunku, uważa się, że najwyżsi menedżerowie będą zachęcani do zwiększania płacy minimalnej w celu uzyskania wzrost wynagrodzenia. Zwolennicy mają nadzieję, że zwiększy to tempo, w jakim przychody i zyski spływają do pracowników o niższych zarobkach w firmie, rządzie i gospodarce.

Krytycy i kapitaliści twierdzą, że kiedy rząd angażuje się w kontrolę cen w gospodarce, stan ekonomiczny wolnego rynku jest zagrożony. Ustalając maksymalne płace, firmy miałyby mniej utalentowanych liderów i pracowników, ponieważ bardziej wartościowe talenty nie byłyby chętne do pracy za ograniczoną opłatą.

ucieczkę kapitału ludzkiego , w której najbardziej utalentowani ludzie emigrują do bardziej wolnych krajów, które mogą im zapłacić swoją wartość. W efekcie ustanowienie takiej polityki nie doprowadziłoby do bardziej produktywnej i dochodowej gospodarki, jak uważają zwolennicy.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Ekonomiści uważają, że taki sztucznie narzucony pułap płac powoduje nieefektywność rynku i jest niepożądany na kapitalistycznym wolnym rynku.

• Maksymalne płace mogą być narzucane jako sygnał cnoty społecznej, aby przeciwstawić się nierówności dochodowej lub faworyzować interesy niektórych politycznie wpływowych przedsiębiorstw i gałęzi przemysłu.

• Płaca maksymalna to najwyższa rekompensata, jaką firma może wypłacić pracownikowi w danym okresie.