Kryzys subprime

Co to było zatopienie subprime?

Kryzys kredytów subprime był gwałtownym wzrostem kredytów hipotecznych wysokiego ryzyka, które stały się niespłacalne od 2007 r., przyczyniając się do najpoważniejszej recesji od dziesięcioleci. Boom mieszkaniowy w połowie 2000 roku – w połączeniu z niskimi stopami procentowymi w tamtym czasie – skłonił wielu pożyczkodawców do oferowania kredytów mieszkaniowych osobom o słabych kredytach. Kiedy pękła bańka na rynku nieruchomości, wielu kredytobiorców nie było w stanie spłacać swoich kredytów hipotecznych typu subprime.

Zrozumienie topnienia subprime

Po bańce technologicznej i traumie gospodarczej, która nastąpiła po atakach terrorystycznych w USA we wrześniu. 11 2001 r. Rezerwa Federalna pobudziła borykającą się z problemami gospodarkę amerykańską, obniżając stopy procentowe do historycznie niskich poziomów. Na przykład Rezerwa Federalna obniżyła stopę funduszy federalnych z 6% w styczniu 2001 r. do zaledwie 1% do czerwca 2003 r. W rezultacie wzrost gospodarczy w USA zaczął rosnąć. Rozwijająca się gospodarka doprowadziła do zwiększonego popytu na domy, a następnie na kredyty hipoteczne. Jednak boom mieszkaniowy, który nastąpił, doprowadził również do rekordowych poziomów własności domów w USA. W rezultacie banki i firmy hipoteczne miały trudności ze znalezieniem nowych nabywców domów.

Standardy kredytowe

Niektórzy pożyczkodawcy udzielali kredytów hipotecznych tym, którzy w inny sposób nie mogliby zakwalifikować się do czerpania korzyści z szału kupowania domów. Ci nabywcy domów nie zostali zatwierdzeni do tradycyjnych pożyczek ze względu na słabą historię kredytową lub inne dyskwalifikujące środki kredytowe. Pożyczki te nazywane są kredytami subprime. Pożyczki subprime to pożyczki udzielane pożyczkobiorcom o niższej ocenie kredytowej niż zwykle wymagana w przypadku pożyczek tradycyjnych. Kredytobiorcy subprime są często odrzucani przez tradycyjnych pożyczkodawców. W rezultacie pożyczki subprime, które są udzielane tym pożyczkobiorcom, mają zwykle wyższe oprocentowanie niż inne kredyty hipoteczne.

Od początku do połowy 2000 r. standardy udzielania kredytów dla niektórych kredytodawców stały się tak złagodzone; zapoczątkowało stworzenie pożyczki NINJA : „brak dochodów, brak pracy, brak aktywów”. Firmy inwestycyjne chętnie kupowały te kredyty i przekształcały je w papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką (MBS) i inne strukturyzowane produkty kredytowe. Zabezpieczenia hipoteczne (MBS) to inwestycja podobna do funduszu, który zawiera koszyk kredytów mieszkaniowych, który płaci okresowe oprocentowanie. Papiery te zostały kupione od banków, które je wyemitowały i sprzedane inwestorom w USA i na świecie.

###Kredyty hipoteczne z regulowaną oprocentowaniem

Wiele kredytów hipotecznych subprime było pożyczkami o zmiennym oprocentowaniu. Kredyt hipoteczny o zmiennym oprocentowaniu (ARM) to rodzaj kredytu hipotecznego, w przypadku którego oprocentowanie może zmieniać się przez cały okres kredytowania. Kredyt hipoteczny o zmiennym oprocentowaniu zazwyczaj ma stałą stopę procentową we wczesnym okresie kredytowania, dzięki czemu oprocentowanie może zostać zresetowane lub zmienione w ciągu określonej liczby miesięcy lub lat. Innymi słowy, ARM mają zmienną stopę procentową, zwaną kredytem hipotecznym o zmiennym oprocentowaniu.

Wiele ARM miało początkowo rozsądne stopy procentowe, ale po pewnym okresie mogły one powrócić do znacznie wyższej stopy procentowej. Niestety, gdy rozpoczęła się Wielka Recesja,. kredyt i płynność kredytowa wyschły – co oznaczało, że liczba udzielonych pożyczek spadła. Zaczęły również rosnąć stopy procentowe, co spowodowało, że wiele kredytów hipotecznych subprime o zmiennym oprocentowaniu zmieniło się na wyższe. Nagły wzrost oprocentowania kredytów hipotecznych odegrał główną rolę w rosnącej liczbie niewypłacalności – lub niespłacania kredytów – począwszy od 2007 r., a osiągnęły szczyt w 2010 r. Nie pomogła znaczna utrata miejsc pracy w całej gospodarce. Ponieważ wielu kredytobiorców traciło pracę, ich spłaty kredytów hipotecznych rosły w tym samym czasie. Bez pracy prawie niemożliwe było refinansowanie kredytu hipotecznego na niższą stałą stopę procentową.

###Roztopienie na Wall Street

Gdy rynek mieszkaniowy zaczął się załamywać, a kredytobiorcy nie byli w stanie spłacać kredytów hipotecznych, banki nagle obarczone były stratami kredytów w swoich bilansach. Gdy bezrobocie rosło w całym kraju, wielu kredytobiorców nie spłacało swoich kredytów hipotecznych lub przejęło ich spłatę.

W sytuacji wykluczenia banki przejmują dom od kredytobiorcy. Niestety, ponieważ gospodarka znajdowała się w recesji, banki nie były w stanie odsprzedać przejętych nieruchomości za tę samą cenę, którą początkowo pożyczyli kredytobiorcom. W rezultacie banki poniosły ogromne straty, co doprowadziło do zaostrzenia akcji kredytowej, co doprowadziło do mniejszej liczby pożyczek w gospodarce. Mniejsza liczba kredytów doprowadziła do obniżenia wzrostu gospodarczego, ponieważ firmy i konsumenci nie mieli dostępu do kredytów.

W przypadku niektórych banków straty były tak duże, że zbankrutowały lub zostały wykupione przez inne banki w celu ich ratowania. Kilka dużych instytucji musiało wykupić pakiet ratunkowy od rządu federalnego w ramach programu zwanego TARP (Troubled Asset Relief Program). Jednak ratowanie było za późno dla Lehman Brothers – firmy obligacyjnej z Wall Street – która zamknęła swoje podwoje po ponad 150 latach działalności.

Gdy rząd federalny dopuścił do upadku inwestorów na rynkach pił, doprowadziło to do ogromnych reperkusji i wyprzedaży na rynkach. Ponieważ coraz więcej inwestorów próbowało wycofywać pieniądze z banków i firm inwestycyjnych, te instytucje również zaczęły cierpieć. Chociaż krach subprime rozpoczął się na rynku mieszkaniowym, fale uderzeniowe doprowadziły do kryzysu finansowego, Wielkiej Recesji i masowych wyprzedaży na rynkach.

Przypisywanie winy za topnienie subprime

Kilka źródeł zostało obwinionych za spowodowanie krachu subprime. Należą do nich pośrednicy hipoteczni i firmy inwestycyjne, które oferowały pożyczki osobom tradycyjnie postrzeganym jako osoby wysokiego ryzyka, a także agencje kredytowe, które okazały się zbyt optymistycznie nastawione do nietradycyjnych pożyczek. Krytycy zaatakowali również gigantów hipotecznych Fannie Mae i Freddie Mac,. którzy zachęcali do luźnych standardów udzielania pożyczek, kupując lub gwarantując setki miliardów dolarów w ryzykownych pożyczkach.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

Kryzys kredytów subprime doprowadził do kryzysu finansowego, Wielkiej Recesji i masowej wyprzedaży na rynkach akcji.
Kryzys kredytów subprime był gwałtownym wzrostem kredytów hipotecznych wysokiego ryzyka, które stały się niespłacalne począwszy od 2007 roku.
Boom mieszkaniowy w połowie 2000 roku, wraz z niskimi stopami procentowymi, skłonił wielu pożyczkodawców do oferowania kredytów mieszkaniowych kredytobiorcom ze słabym kredytem.
Kiedy pękła bańka na rynku nieruchomości, wielu kredytobiorców nie było w stanie spłacać swoich kredytów hipotecznych typu subprime.