Kryzys wykluczenia

Jaki był kryzys wykluczenia?

Kryzys wykluczenia był okresem drastycznie podwyższonej liczby konfiskat nieruchomości na amerykańskim rynku mieszkaniowym w latach 2007–2010. Kryzys wykluczenia był jednym z aspektów kryzysu finansowego i Wielkiej Recesji,. która rozwinęła się w tym okresie. Nadmierne rozszerzenie kredytu hipotecznego, skomplikowane schematy sekurytyzacji wierzytelności hipotecznych oraz gwałtowny wzrost liczby przejęć (w branży nieprzygotowanej do ich wszystkich) przyczyniły się do kryzysu.

Zrozumienie kryzysu wykluczenia

Przejęcie to proces prawny, który ma miejsce, gdy właściciel domu nie spłaca pełnej kwoty kapitału i odsetek od swojego kredytu hipotecznego. Jeśli problem ten nie zostanie rozwiązany w określonym okresie karencji,. pożyczkodawca ma prawo do eksmisji właściciela domu, przejęcia kontroli nad nieruchomością, a następnie jej sprzedaży.

Kryzys wykluczenia osiągnął szczyt we wrześniu. 2010, kiedy około 120 000 domów zostało przejętych w ciągu jednego miesiąca. Jednak jego korzenie tkwiły w załamaniu na rynku mieszkaniowym, które rozpoczęło się na początku 2007 roku i przerodziło się w kryzys, gdy we wrześniu Lehman Brothers ogłosił upadłość . 2008.

Nadmiar kredytu hipotecznego

Nadmiernie niskie stopy procentowe ze względu na ekspansywną politykę monetarną Rezerwy Federalnej USA, w połączeniu z pro-mieszkaniową polityką władzy wykonawczej, w 2000 roku spowodowały boom w kupowaniu domów i udzielaniu kredytów hipotecznych. Doprowadziło to do ogólnie pobieżnego lub nieistniejącego nadzoru nad procesami ubezpieczeniowymi , ponieważ głodni prowizji pożyczkodawcy lekkomyślnie udzielali hord bardziej ryzykownych kredytów hipotecznych typu subprime na czasami drapieżnych warunkach osobom o niskich dochodach i zdolności kredytowej. Proces ten został ułatwiony dzięki innowacyjnej sekurytyzacji długu hipotecznego, która umożliwiła pożyczkodawcom przenoszenie ryzyka związanego z tymi pożyczkami na inwestorów i kontynuowanie udzielania pożyczek.

Wielkość zadłużenia hipotecznego w stosunku do zdolności gospodarki do spłaty gwałtownie wzrosła. Całkowite zadłużenie hipoteczne w Stanach Zjednoczonych przewyższyło produkt krajowy brutto (PKB) Stanów Zjednoczonych począwszy od pierwszego kwartału 2008 r. Wcześniej ten stosunek (całkowite zadłużenie hipoteczne do PKB) przez większą część XX wieku wahał się od około 30% do 60%.

###Sekurytyzacja zadłużenia

Banki hipoteczne często zbierały opłaty, a następnie natychmiast sprzedawały kredyty często nieuważnym instytucjom finansowym,. które nie dochowały należytej staranności w odniesieniu do kredytów. Kredyty hipoteczne były sekurytyzowane w papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką i bardziej złożone instrumenty, które w tamtym czasie uważano za odpowiednie narzędzie do zarządzania ryzykiem niewykonania zobowiązania w przypadku dowolnej hipoteki poprzez łączenie jej z innymi pożyczkami w celu efektywnego połączenia ryzyka, a następnie rozłożenia go na wszyscy posiadacze wyemitowanego papieru wartościowego.

Oprócz tego, że ostatecznie nie jest to odpowiednie narzędzie zarządzania ryzykiem (zwłaszcza, gdy praktycznie wszystkie ceny domów spadły, a niespłacanie zobowiązań stało się powszechne), sekurytyzacja kredytów w wielu przypadkach przesłoniła powiązania między podmiotem posiadającym kredyty a kredytobiorcami.

Wzrost liczby wykluczeń

Gdy w 2006 roku Rezerwa Federalna zaczęła uderzać w hamulce monetarne i spowalniać masową ekspansję kredytową, w branży zaczęły pojawiać się problemy. Zaostrzone warunki udzielania kredytów utrudniły kredytodawcom dalsze udzielanie ryzykownych kredytów hipotecznych, a istniejące kredyty hipoteczne z regulowanymi stopami procentowymi stały się mniej przystępne dla obecnych kredytobiorców. W latach 2006-2008 wskaźniki przeterminowania kredytów mieszkaniowych wzrosły ponad dwukrotnie i będą rosły w 2010 r. w miarę rozprzestrzeniania się kryzysu.

Gdy liczba niewypłacalności wzrosła, banki nagle znalazły się w obliczu tak wielu przypadków wykluczenia, że nie były w stanie ich skutecznie przetworzyć. Przed kryzysem iw jego trakcie firmy obsługujące kredyty hipoteczne obsługiwały dużą liczbę kredytów bez odpowiedniego przeglądu towarzyszących im informacji. Powszechnie uważano, że niespłacanie kredytów mieszkaniowych i późniejsze przejęcia będą indywidualne lub w większości lokalnych wydarzeń, które można łatwo przetworzyć i zlikwidować w toku normalnej działalności kredytodawców i podmiotów obsługujących kredyty.

Pospieszna sekurytyzacja w okresie boomu mieszkaniowego w wielu przypadkach doprowadziła do złego prowadzenia ewidencji faktycznej własności danego kredytu hipotecznego. W niektórych przypadkach banki nie zainicjowały przejęcia domów przez kilka miesięcy po tym, jak właściciele domów przestali dokonywać płatności. Procesy ewidencji stały się tak niestaranne, że banki nie zawsze mogły mieć pewność, że faktycznie posiadają hipoteki na przejęte nieruchomości, a nawet w niektórych przypadkach przejęły kredyty hipoteczne, których nie posiadały zgodnie z prawem.

Wielu pracowników banków po prostu podpisywało wszystko, co znalazło się na ich biurkach, zakładając, że wszystkie dokumenty są legalne. Gdy liczba przypadków przejęcia nieruchomości znacznie wzrosła, robo-sygnatariusze stwarzali znaczne problemy, gdy podpisywali niewłaściwą papierkową robotę, ponieważ nie mieli pojęcia, co podpisują, lub ponieważ musieli przetworzyć zbyt wiele dokumentów, aby wykonać odpowiednią pracę w celu ich uwierzytelnienia .

Pracownicy, którzy podpisali dokumenty dotyczące wykluczenia bez odpowiedniego ich sprawdzenia, stali się znani jako robo-podpisujący.

Skutki niedokładnych i niejasnych dokumentów w połączeniu z rosnącą liczbą kredytów mieszkaniowych, które przestają spłacać w całym kraju, spowodowały powszechne problemy. Niektóre banki przejęły dostęp do niewłaściwych nieruchomości, błędnie obliczyły wartości domów lub, w niektórych przypadkach, prawnik dał właścicielom domów, którym groziło przejęcie, szansę na całkowite wyrzucenie przypadków przejęcia.

Rozwiązanie kryzysu wykluczenia

W 2009 r. rząd ostatecznie osiągnął ugodę z pięcioma największymi podmiotami obsługującymi kredyty hipoteczne w kraju:

• Sojusznik (dawniej znany jako GMAC)

• Bank Ameryki

• Miasto

-JPMorgan Chase

• Wells Fargo

Umowa, znana jako National Mortgage Settlement, kosztowała usługodawców ponad 50 miliardów dolarów w postaci kar i ulg konsumenckich.

Poszkodowani pożyczkobiorcy otrzymali główne obniżki lub refinansowanie pożyczek podwodnych,. co pozwoliło im uniknąć wykluczenia i pozostać w swoich domach. Ponadto ugoda wymagała przeglądu nadzorowanych przez banki systemów obsługi kredytów.

Kredytobiorcy, którzy stracili domy z powodu przejęcia przez te banki w państwach będących stronami ugody, kwalifikowali się do płatności w wysokości około 1480 USD. Całkowita wypłata rozliczenia wyniosła około 1,5 miliarda dolarów.

Firma informacyjna RealtyTrac oszacowała, że jedno na każde 248 gospodarstw domowych w USA otrzymało we wrześniu zawiadomienie o przejęciu nieruchomości. 2012.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Ten niechlujny proces czasami prowadził banki do wykluczenia niewłaściwej nieruchomości, błędnego obliczenia wartości domu, a w niektórych przypadkach, dając prawnikom właścicieli domów, którzy stoją w obliczu wykluczenia, szansę na całkowite odrzucenie sprawy.

• Przed kryzysem iw jego trakcie firmy obsługujące kredyty hipoteczne obsługiwały dużą liczbę kredytów bez odpowiedniego przeglądu towarzyszących im informacji.

• Kryzys wykluczenia był okresem drastycznie podwyższonej liczby konfiskat nieruchomości na amerykańskim rynku mieszkaniowym w latach 2007-2010.

• Do kryzysu przyczyniły się nadmierna ekspansja kredytowa w okresie boomu mieszkaniowego, sekurytyzacja zadłużenia hipotecznego oraz system finansowy nieprzygotowany do radzenia sobie z powszechnym wzrostem liczby niewypłacalności.