Błąd trakcji
Co to jest błąd śledzenia?
Błąd śledzenia to rozbieżność między zachowaniem ceny pozycji lub portfela a zachowaniem ceny benchmarku. Często dzieje się tak w kontekście funduszu hedgingowego,. funduszu inwestycyjnego lub funduszu giełdowego (ETF), który nie działał tak skutecznie, jak zamierzono, generując nieoczekiwany zysk lub stratę.
Błąd śledzenia jest raportowany jako różnica procentowa odchylenia standardowego,. która podaje różnicę między zwrotem, jaki otrzymuje inwestor, a zwrotem z benchmarku,. który próbował naśladować.
Zrozumienie błędu śledzenia
Ponieważ ryzyko portfela jest często mierzone w oparciu o benchmark, błąd śledzenia jest powszechnie używanym miernikiem do oceny wyników inwestycji. Błąd śledzenia pokazuje spójność inwestycji w porównaniu z punktem odniesienia w danym okresie czasu. Nawet portfele, które są doskonale indeksowane względem benchmarku, zachowują się inaczej niż benchmark, mimo że ta różnica w ujęciu dziennym, kwartał do kwartału lub rok do roku może być tak niewielka. Do ilościowego określenia tej różnicy służy miara błędu śledzenia.
Błąd śledzenia to odchylenie standardowe różnicy między zwrotem z inwestycji a jej punktem odniesienia. Biorąc pod uwagę sekwencję zwrotów z inwestycji lub portfela oraz ich benchmark, błąd śledzenia jest obliczany w następujący sposób:
Błąd śledzenia = odchylenie standardowe (P - B)
- Gdzie P to zwrot portfela, a B to zwrot z benchmarku.
Z punktu widzenia inwestora błąd śledzenia może być wykorzystany do oceny zarządzających portfelem. Jeśli menedżer osiąga niskie średnie zwroty i ma duży błąd śledzenia, jest to znak, że coś jest nie tak z tą inwestycją i że inwestor najprawdopodobniej powinien znaleźć zastępcę.
Może być również stosowany do prognozowania wyników, szczególnie dla ilościowych zarządzających portfelami, którzy konstruują modele ryzyka uwzględniające prawdopodobne czynniki wpływające na zmiany cen. Menedżerowie następnie konstruują portfel, który wykorzystuje rodzaj składników benchmarku (takich jak styl, dźwignia, dynamika lub kapitalizacja rynkowa), aby stworzyć portfel, który będzie miał błąd śledzenia, który jest ściśle zgodny z benchmarkiem.
Uwagi specjalne
Czynniki, które mogą wpłynąć na błąd śledzenia
Wartość aktywów netto (NAV) funduszu indeksowego jest naturalnie skłonna do bycia niższą niż jego benchmark, ponieważ fundusze mają opłaty, podczas gdy indeks nie. Wysoki wskaźnik kosztów funduszu może mieć znacząco negatywny wpływ na wyniki funduszu. Menedżerowie funduszy mogą jednak przezwyciężyć negatywny wpływ opłat za fundusze i osiągnąć lepsze wyniki niż indeks bazowy, wykonując ponadprzeciętną pracę polegającą na przywracaniu równowagi portfela,. zarządzaniu dywidendami lub płatnościami odsetek lub pożyczaniu papierów wartościowych.
Poza opłatami za fundusze na błąd śledzenia funduszu może wpływać szereg innych czynników. Jednym z ważnych czynników jest stopień, w jakim zasoby funduszu pokrywają się z zasobami indeksu bazowego lub benchmarku. Wiele funduszy składa się tylko z pomysłu zarządzającego funduszem na reprezentatywną próbkę papierów wartościowych, które składają się na rzeczywisty indeks. Często występują również różnice w wagach między aktywami funduszu a aktywami indeksu.
niepłynne lub o niskim obrocie mogą również zwiększać prawdopodobieństwo błędu śledzenia, ponieważ często prowadzi to do cen znacznie różniących się od ceny rynkowej, gdy fundusz kupuje lub sprzedaje takie papiery wartościowe w wyniku większych spreadów bid-ask. Wreszcie, poziom zmienności indeksu może również wpływać na błąd śledzenia.
Sektorowe, międzynarodowe i dywidendowe fundusze ETF mają zwykle wyższe bezwzględne błędy śledzenia; ETF-y na akcje i obligacje na szeroką skalę mają zwykle niższe wartości. Wskaźniki kosztów zarządzania (MER) są najbardziej widoczną przyczyną błędów śledzenia i zwykle istnieje bezpośrednia korelacja między rozmiarem MER a błędem śledzenia. Ale inne czynniki mogą interweniować i czasami mieć większe znaczenie.
Premie i rabaty do wartości aktywów netto
Premie lub dyskonta w stosunku do NAV mogą wystąpić, gdy inwestorzy licytują cenę rynkową ETF powyżej lub poniżej NAV swojego koszyka papierów wartościowych. Takie rozbieżności są zwykle rzadkie. W przypadku premii, upoważniony uczestnik zazwyczaj ją oddala,. kupując papiery wartościowe z koszyka ETF, wymieniając je na jednostki ETF i sprzedając je na giełdzie w celu osiągnięcia zysku (aż do zniknięcia premii). Wiadomo, że występują premie i rabaty sięgające nawet 5%, szczególnie w przypadku nisko notowanych ETF-ów.
###Optymalizacja
Gdy w indeksie porównawczym znajdują się akcje o niskim obrocie, dostawca ETF nie może ich kupić bez znacznego podniesienia ich cen, więc wykorzystuje próbkę zawierającą bardziej płynne akcje, aby zastąpić indeks. Nazywa się to optymalizacją portfela.
Ograniczenia dywersyfikacji
Fundusze ETF są zarejestrowane przez organy regulacyjne jako fundusze wspólnego inwestowania i muszą przestrzegać obowiązujących przepisów. Na uwagę zasługują dwa wymagania dotyczące dywersyfikacji: 75% aktywów musi być zainwestowane w gotówkę, rządowe papiery wartościowe i papiery wartościowe innych firm inwestycyjnych, a nie więcej niż 5% całkowitych aktywów może być zainwestowanych w jeden papier wartościowy . problemy dla ETF-ów śledzących wyniki sektora, w którym istnieje wiele dominujących spółek.
###Przeciąganie gotówki
Indeksy nie posiadają zasobów gotówkowych, ale ETF-y tak. Środki pieniężne mogą gromadzić się w odstępach czasu z powodu wypłat dywidend, sald overnight i działalności handlowej. Opóźnienie między otrzymaniem a ponownym zainwestowaniem gotówki może prowadzić do spadku wydajności, znanego jako przeciąganie. Najbardziej podatne są fundusze dywidendowe o wysokich stopach wypłat.
Zmiany w indeksie
ETF-y śledzą indeksy, a gdy indeksy są aktualizowane, ETF-y muszą podążać w ich ślady. Aktualizacja portfela ETF wiąże się z kosztami transakcyjnymi. I nie zawsze da się to zrobić w taki sam sposób jak indeks. Na przykład akcje dodane do funduszu ETF mogą mieć inną cenę niż wybrana przez producenta indeksu.
Dystrybucja zysków kapitałowych
Fundusze ETF są bardziej efektywne podatkowo niż fundusze wspólnego inwestowania, ale w konsekwencji wiadomo, że rozdzielają zyski kapitałowe,. które podlegają opodatkowaniu w rękach posiadaczy jednostek. Chociaż może to nie być od razu oczywiste, te rozkłady dają inne wyniki niż indeks po opodatkowaniu. Indeksy o wysokim poziomie obrotów w firmach (np. fuzje, przejęcia i spin-offy ) są jednym ze źródeł dystrybucji zysków kapitałowych. Im wyższy wskaźnik obrotu, tym większe prawdopodobieństwo, że ETF będzie zmuszony sprzedać papiery wartościowe z zyskiem.
Pożyczki papierów wartościowych
Niektóre firmy ETF mogą kompensować błędy śledzenia poprzez pożyczanie papierów wartościowych, co jest praktyką pożyczania udziałów w portfelu ETF funduszom hedgingowym na krótką sprzedaż. Opłaty pożyczkowe pobierane z tej praktyki mogą być wykorzystane do zmniejszenia błędu śledzenia, jeśli jest to pożądane.
###Hedging walutowy
Międzynarodowe fundusze ETF z hedgingiem walutowym mogą nie podlegać indeksowi porównawczemu ze względu na koszty hedgingu walutowego, które nie zawsze są zawarte w MER. Czynniki wpływające na koszty zabezpieczenia obejmują zmienność rynku i różnice w stopach procentowych, które wpływają na wycenę i wykonanie kontraktów forward.
Rola kontraktów terminowych
Towarowe fundusze ETF w wielu przypadkach śledzą cenę towaru na rynkach terminowych, kupując kontrakt najbliżej wygaśnięcia. W miarę upływu tygodni i zbliżania się do wygaśnięcia kontraktu dostawca ETF sprzeda go (aby uniknąć odbioru) i kupi kontrakt na następny miesiąc. Ta operacja, znana jako „rolka”, jest powtarzana co miesiąc. Jeżeli kontrakty dalej od wygaśnięcia mają wyższe ceny ( contang o ), rola na kolejny miesiąc będzie po wyższej cenie, co spowoduje stratę. Tak więc, nawet jeśli cena kasowa towaru pozostanie taka sama lub nieznacznie wzrośnie, ETF może nadal wykazywać spadek. Odwrotnie, jeśli kontrakty futures bardziej odległe od wygaśnięcia mają niższe ceny ( cofnięcie ), ETF będzie miał tendencję zwyżkową.
Utrzymanie stałej dźwigni
ETF-y lewarowane i odwrócone wykorzystują swapy, kontrakty forward i futures do codziennej replikacji dwu- lub trzykrotnej bezpośredniej lub odwrotnej stopy zwrotu indeksu porównawczego. Wymaga to codziennego równoważenia koszyka instrumentów pochodnych, aby zapewnić, że każdego dnia dostarczają one określoną wielokrotność zmiany indeksu.
Przykład błędu śledzenia
Załóżmy na przykład, że istnieje fundusz powierniczy o dużej kapitalizacji porównany z indeksem S&P 500. Następnie załóżmy, że fundusz inwestycyjny i indeks zrealizowały następujące zwroty w danym pięcioletnim okresie:
Fundusz Inwestycyjny: 11%, 3%, 12%, 14% i 8%.
Indeks S&P 500: 12%, 5%, 13%, 9% i 7%.
Biorąc pod uwagę te dane, szereg różnic wynosi wtedy (11% - 12%), (3% - 5%), (12% - 13%), (14% - 9%) i (8% - 7%). Różnice te wynoszą -1%, -2%, -1%, 5% i 1%. Odchylenie standardowe tej serii różnic, błąd śledzenia, wynosi 2,50%.
##Przegląd najważniejszych wydarzeń
Błąd śledzenia można postrzegać jako wskaźnik tego, jak aktywnie zarządza się funduszem i odpowiadający mu poziom ryzyka.
Błąd śledzenia to różnica w rzeczywistych wynikach między pozycją (zazwyczaj całym portfelem) a odpowiadającym jej benchmarkiem.
Ocena przeszłego błędu śledzenia przez zarządzającego portfelem może zapewnić wgląd w poziom wzorcowej kontroli ryzyka, jaki zarządzający może wykazać w przyszłości.
