Teori Harga Opsyen

Apakah Teori Harga Opsyen?

Teori penentuan harga opsyen menganggarkan nilai kontrak opsyen dengan menetapkan harga, dikenali sebagai premium, berdasarkan kebarangkalian yang dikira bahawa kontrak itu akan tamat dalam wang (ITM) apabila tamat tempoh. Pada asasnya, teori penentuan harga opsyen menyediakan penilaian nilai saksama pilihan, yang mana pedagang menggabungkan ke dalam strategi mereka.

Model yang digunakan untuk menetapkan harga opsyen merangkumi pembolehubah seperti harga pasaran semasa, harga mogok,. turun naik, kadar faedah dan masa untuk tamat tempoh untuk menilai sesuatu pilihan secara teori. Beberapa model yang biasa digunakan untuk menilai pilihan ialah Black-Scholes,. penetapan harga opsyen binomial dan simulasi Monte-Carlo.

Memahami Teori Harga Opsyen

Matlamat utama teori penentuan harga opsyen adalah untuk mengira kebarangkalian bahawa opsyen akan dilaksanakan,. atau menjadi ITM, apabila tamat tempoh dan memberikan nilai dolar kepadanya. Harga aset asas (cth, harga saham), harga pelaksanaan, turun naik, kadar faedah dan masa untuk tamat tempoh, iaitu bilangan hari antara tarikh pengiraan dan tarikh pelaksanaan pilihan, adalah pembolehubah yang biasa digunakan yang dimasukkan ke dalam matematik. model kepada nilai saksama teori pilihan.

Teori penentuan harga opsyen juga memperoleh pelbagai faktor risiko atau sensitiviti berdasarkan input tersebut, yang dikenali sebagai " orang Yunani " pilihan. Memandangkan keadaan pasaran sentiasa berubah, orang Yunani menyediakan cara kepada pedagang untuk menentukan betapa sensitif perdagangan tertentu terhadap turun naik harga, turun naik turun naik, dan peredaran masa.

Lebih besar peluang pilihan itu akan menamatkan ITM dan menguntungkan, lebih besar nilai pilihan, dan sebaliknya.

Semakin lama pelabur perlu melaksanakan opsyen, semakin besar kemungkinan ia akan menjadi ITM dan menguntungkan apabila tamat tempoh. Ini bermakna, semua pilihan yang sama, bertarikh lebih lama adalah lebih berharga. Begitu juga, semakin tidak menentu aset asas, semakin besar kemungkinan ia akan tamat tempoh ITM. Kadar faedah yang lebih tinggi juga seharusnya diterjemahkan kepada harga pilihan yang lebih tinggi.

Pertimbangan Khas

Pilihan yang boleh dipasarkan memerlukan kaedah penilaian yang berbeza daripada pilihan yang tidak boleh dipasarkan. Harga pilihan dagangan sebenar ditentukan dalam pasaran terbuka dan, seperti semua aset, nilai boleh berbeza daripada nilai teori. Walau bagaimanapun, mempunyai nilai teori membolehkan pedagang menilai kemungkinan mendapat keuntungan daripada berdagang pilihan tersebut.

Evolusi pasaran pilihan zaman moden dikaitkan dengan model harga 1973 yang diterbitkan oleh Fischer Black dan Myron Scholes. Formula Black-Scholes digunakan untuk memperoleh harga teori bagi instrumen kewangan dengan tarikh tamat tempoh yang diketahui. Walau bagaimanapun, ini bukan satu-satunya model. Model penentuan harga opsyen binomial Cox, Ross, dan Rubinstein serta simulasi Monte-Carlo juga digunakan secara meluas.

Menggunakan Teori Harga Opsyen Black-Scholes

Model asal Black-Scholes memerlukan lima pembolehubah input—harga mogok pilihan, harga semasa saham, masa untuk tamat tempoh, kadar pulangan bebas risiko k dan turun naik . Pemerhatian langsung terhadap turun naik masa hadapan adalah mustahil, jadi ia mesti dianggarkan atau tersirat. Oleh itu, turun naik tersirat tidak sama dengan turun naik sejarah atau direalisasikan.

Bagi banyak pilihan pada saham, dividen sering digunakan sebagai input keenam.

Model Black-Scholes, salah satu model penentuan harga yang paling dipandang tinggi, menganggap harga saham mengikut pengedaran log-normal kerana harga aset tidak boleh negatif. Andaian lain yang dibuat oleh model itu ialah tiada kos urus niaga atau cukai, kadar faedah bebas risiko adalah tetap untuk semua tempoh matang,. jualan singkat sekuriti dengan penggunaan hasil adalah dibenarkan, dan tiada peluang arbitraj tanpa risiko.

Jelas sekali, beberapa andaian ini tidak berlaku pada semua atau bahkan pada kebanyakan masa. Sebagai contoh, model juga menganggap turun naik kekal malar sepanjang jangka hayat pilihan. Ini tidak realistik, dan biasanya tidak berlaku, kerana turun naik turun naik mengikut tahap penawaran dan permintaan.

Oleh itu, pengubahsuaian kepada model penentuan harga opsyen akan termasuk volatili ty skew,. yang merujuk kepada bentuk turun naik tersirat untuk pilihan yang digraf merentas julat harga mogok untuk pilihan dengan tarikh tamat tempoh yang sama. Bentuk yang terhasil selalunya menunjukkan condong atau "senyuman" di mana nilai turun naik tersirat untuk pilihan lebih jauh daripada wang (OTM) adalah lebih tinggi daripada nilai mogok yang lebih hampir dengan harga instrumen pendasar.

Selain itu, Black-Scholes menganggap bahawa pilihan yang diberi harga adalah gaya Eropah,. hanya boleh dilaksanakan pada tempoh matang. Model ini tidak mengambil kira pelaksanaan pilihan gaya Amerika,. yang boleh dilaksanakan pada bila-bila masa sebelum, dan termasuk hari tamat tempoh. Sebaliknya, model binomial atau trinomial boleh mengendalikan kedua-dua gaya pilihan kerana mereka boleh menyemak nilai pilihan pada setiap masa sepanjang hayatnya.

##Sorotan

• Matlamat utama teori penentuan harga opsyen adalah untuk mengira kebarangkalian bahawa opsyen akan dilaksanakan, atau berada dalam wang (ITM), pada tamat tempoh.

• Meningkatkan kematangan opsyen atau turun naik tersirat akan meningkatkan harga opsyen, mengekalkan semua yang lain tetap.

• Beberapa model yang biasa digunakan untuk pilihan harga termasuk model Black-Scholes, pokok binomial dan kaedah simulasi Monte-Carlo.

• Teori penentuan harga opsyen ialah pendekatan kebarangkalian untuk memberikan nilai kepada kontrak opsyen.