Strukturyzowany wehikuł inwestycyjny (SIV)
Co to jest strukturalny instrument inwestycyjny (SIV)?
Strukturyzowany wehikuł inwestycyjny (SIV) to pula aktywów inwestycyjnych, które próbują czerpać zyski ze spreadów kredytowych między krótkoterminowym długiem a długoterminowymi strukturyzowanymi produktami finansowymi, takimi jak papiery wartościowe zabezpieczone aktywami (ABS).
SIV, zarządzany przez bank komercyjny lub inny podmiot zarządzający aktywami, taki jak fundusz hedgingowy, wyemituje papiery komercyjne zabezpieczone aktywami (ABCP) w celu sfinansowania zakupu tych papierów wartościowych.
Strukturyzowane wehikuły inwestycyjne są czasami nazywane kanałami.
Zrozumienie strukturyzowanych instrumentów inwestycyjnych (SIV)
Strukturyzowany wehikuł inwestycyjny (SIV) to rodzaj funduszu celowego, który zaciąga pożyczki krótkoterminowe poprzez emisję papierów komercyjnych,. w celu inwestowania w aktywa długoterminowe o ratingu kredytowym od AAA do BBB. Aktywa długoterminowe często obejmują strukturyzowane produkty finansowe, takie jak papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką (MBS), papiery wartościowe zabezpieczone aktywami (ABS) oraz mniej ryzykowne transze zabezpieczonych zobowiązań dłużnych (CDO).
Finansowanie SIV pochodzi z emisji papierów komercyjnych, które są stale odnawiane lub odnawiane; wpływy są następnie inwestowane w aktywa o dłuższym terminie zapadalności, które mają mniejszą płynność, ale przynoszą wyższe zyski. SIV czerpie zyski z różnicy między przychodzącymi przepływami pieniężnymi (spłaty kapitału i odsetek od ABS) a wysoko ocenianymi papierami dłużnymi, które emituje.
Na przykład SIV, który pożycza pieniądze z rynku pieniężnego na 1,8% i inwestuje w strukturyzowany produkt finansowy ze zwrotem 2,9%, przyniesie zysk w wysokości 2,9% – 1,8% = 1,1%. Różnica w stopach procentowych reprezentuje zysk, który SIV wypłaca swoim inwestorom, którego część jest dzielona z zarządzającym inwestycjami.
W efekcie wyemitowane papiery komercyjne mają termin zapadalności w ciągu od dwóch do 270 dni, w którym to momencie emitenci po prostu emitują więcej długu, aby spłacić wymagalny dług. W ten sposób można zobaczyć, jak ustrukturyzowane wehikuły inwestycyjne często wykorzystują dużą dźwignię,. aby generować zwroty. Te wehikuły finansowe są zazwyczaj tworzone jako spółki offshore, specjalnie w celu uniknięcia przepisów, którym podlegają banki i inne instytucje finansowe. Zasadniczo SIV pozwalają zarządzającym instytucjom finansowym na stosowanie dźwigni finansowej w sposób, którego nie byłaby w stanie zrobić spółka dominująca ze względu na przepisy dotyczące wymogów kapitałowych ustanowione przez rząd. Jednak zastosowana wysoka dźwignia służy do zwiększania zysków; w połączeniu z krótkoterminowymi pożyczkami, naraża to fundusz na płynność na rynku pieniężnym.
SIV jako przewody
Pośrednik (ang. conduit) jest spółką celową (SPV) zwolnioną z upadłości lub podmiotem, co oznacza, że jest oddzielnym podmiotem gospodarczym i nie jest uwzględniany w bilansie firmy sponsorującej. Ma to na celu uwolnienie bilansu firmy sponsorującej i poprawę jej wskaźników finansowych.
SIV jest specjalnym rodzajem kanału, ponieważ łączy papiery wartościowe zabezpieczone aktywami. Wiele SIV jest zarządzanych przez duże banki komercyjne lub inne podmioty zarządzające aktywami, takie jak banki inwestycyjne lub fundusze hedgingowe. Emitują papiery komercyjne zabezpieczone aktywami (ABCP) jako sposób na finansowanie zakupów papierów wartościowych o ratingu inwestycyjnym, a także zarabianie na spreadzie. Papiery komercyjne zabezpieczone aktywami to krótkoterminowe papiery wartościowe rynku pieniężnego emitowane przez kanał SIV,. który jest tworzony przez sponsorującą instytucję finansową. Termin zapadalności ABCP nie przekracza 270 dni i jest emitowany na zasadzie oprocentowania lub dyskonta.
Kanały SIV zazwyczaj inwestują większość swoich portfeli w aktywa AAA i AA, które obejmują alokację w papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką mieszkaniową. W przeciwieństwie do wielu sprzedawców lub arbitrażu papierów wartościowych, SIV nie wykorzystuje wsparcia jakości kredytowej, a bazowe aktywa SIV są wyceniane według wartości rynkowej co najmniej raz w tygodniu.
Sponsorzy SIV mogą nie ponosić szczególnej odpowiedzialności za wyniki emitowanego ABCP, ale mogą ponosić ryzyko utraty reputacji,. jeśli nie spłacają inwestorów. Dlatego duży bank komercyjny, który jest zaangażowany w upadający SIV, może mieć większą motywację do spłaty inwestorom niż mały fundusz hedgingowy lub firma inwestycyjna specjalnie powołana do tego rodzaju arbitrażu. Byłoby postrzegane jako zły interes, gdyby duży, znany bank pozwolił inwestorom – którzy uważali, że ich pieniądze są bezpieczne w aktywach podobnych do gotówki – stracić pieniądze na inwestycji ABCP.
Historia SIV i kryzysu subprime
Pierwszy SIV został stworzony przez Nicholasa Sossidisa i Stephena Partridge'a z Citigroup w 1988 roku. Nazywał się Alpha Finance Corp. oraz pięciokrotność lewarowania początkowego kapitału. Inny pojazd stworzony przez tę parę, Beta Finance Corp., miał dźwignię dziesięciokrotnie wyższą od kwoty kapitału. Zmienność rynków pieniężnych była odpowiedzialna za stworzenie pierwszego zestawu SIV. Z czasem ich rola i przydzielony im kapitał rosły. W związku z tym stali się bardziej ryzykowni, a ich dźwignia wzrosła. Do 2004 r. SIV zarządzały nieco poniżej 150 miliardów dolarów. W manii kredytów hipotecznych subprime kwota ta wzrosła do 400 miliardów dolarów w listopadzie 2007 roku.
Strukturyzowane wehikuły inwestycyjne są mniej regulowane niż inne pule inwestycyjne i zazwyczaj są utrzymywane poza bilansem przez duże instytucje finansowe, takie jak banki komercyjne i domy inwestycyjne. Oznacza to, że ich działalność nie ma wpływu na aktywa i pasywa banku, który je tworzy. SIV zyskały dużą uwagę podczas opadu mieszkaniowego i subprime w 2007 r.; dziesiątki miliardów wartości pozabilansowych SIV zostało odpisanych lub objętych zarządem komisarycznym, gdy inwestorzy uciekli od aktywów związanych z kredytami hipotecznymi typu subprime. Straty zaskoczyły wielu inwestorów, ponieważ do publicznej wiadomości niewiele było wiadomo na temat specyfiki SIV, w tym tak podstawowych informacji, jak posiadane aktywa i jakie regulacje determinują ich działania.
Do 2010 r. nie działały żadne SIVS w swojej pierwotnej formie.
Przykład SIV
IKB Deutsche Industriebank to niemiecki bank udzielający pożyczek małym i średnim niemieckim przedsiębiorstwom. Aby zdywersyfikować swoją działalność i generować przychody z dodatkowych źródeł, bank zaczął kupować obligacje pochodzące z rynku amerykańskiego. Nowa dywizja została nazwana Rhineland Funding Capital Corp. i inwestowane głównie w obligacje hipoteczne subprime. Wyemitowała papiery komercyjne na sfinansowanie zakupów i miała skomplikowaną strukturę organizacyjną z udziałem innych podmiotów. Gazeta została uwzględniona przez inwestorów instytucjonalnych, takich jak okręg szkolny Minneapolis i miasto Oakland w Kalifornii.
Gdy w 2007 r. na rynkach ogarnęła panika związana z papierami komercyjnymi zabezpieczonymi aktywami, inwestorzy odmówili wycofania swoich papierów w Rhineland Funding. Dźwignia finansowa Nadrenii była tak duża, że wpłynęła na działalność IKB. Bank ogłosiłby upadłość, gdyby nie uratował go 8-miliardowy kredyt z KfW, niemieckiego banku państwowego.
##Przegląd najważniejszych wydarzeń
SIV odegrały ważną rolę w wywołaniu kryzysu kredytów hipotecznych subprime.
Wykorzystują dźwignię finansową, ponownie emitując papiery komercyjne, w celu spłaty zapadającego długu.
Pierwsze SIV zostały stworzone przez dwóch pracowników Citigroup w 1988 roku.
Strukturyzowane wehikuły inwestycyjne (SIV) próbują czerpać zyski z różnicy między długiem krótkoterminowym a inwestycjami długoterminowymi, emitując papiery komercyjne o różnych terminach zapadalności.
